نویسندگان | سیدوحید اسلامی |
---|---|
همایش | هشتمین همایش ملی علوم علف های هرز ایران |
تاریخ برگزاری همایش | ۲۰۱۹-۰۸-۲۷ |
محل برگزاری همایش | مشهد |
شماره صفحات | ۰-۰ |
نوع ارائه | چاپ در مجموعه مقالات |
سطح همایش | داخلی |
چکیده مقاله
در کشاورزی سنتی، کشاورزان معمولاً از ادوات شخم جهت بهبود ساختار خاک و کنترل علفهای هرز استفاده میکنند. اما در واقع این عملیات سبب آسیب به ساختمان خاک و کاهش حاصلخیزی خاک در درازمدت میگردد. با این حال، در سیستمهای کشاورزی حفاظتی، عملیات شخم، کاهش یافته و یا به طور کامل حذف میگردد. استفاده از این سیستم بدلیل فواید متعددی از جمله محافظت از منابع آب و خاک، بهبود حاصلخیزی خاک، حفاظت خاک از فرسایش و کاهش نیاز کارگری، در سطح جهان گسترش فراوانی یافته است. سیستم کشاورزی حفاظتی بدلیل اثرات ترکیبی حاصل از کاهش یا حذف شخم، حفظ بقایای گیاهی بر سطح خاک و بکارگیری تناوبهای زراعی متنوعتر منجر به تغییرات در جوانهزنی، سبزشدن و رشد علفهای هرز شده و تراکم و تنوع علفهای هرز را در چنین سیستمی دستخوش تغییر میسازد. افزایش اتکا به مصرف علفکشها و کشت گیاهان زراعی مقاوم به علفکش منجر به ظهور بیوتیپهای مقاوم به علفکش خواهند شد و لذا علفهای هرز خصوصاً در سالهای اولیة تغییر به سمت سیستم کشاورزی حفاظتی، مشکلات عدیدهای را ایجاد خواهند کرد که نیاز به اتخاذ استراتژیهای ویژهای خواهد داشت. این مقاله به بررسی اکولوژی و پویایی جمعیت علفهای هرز در سیستمهای کشاورزی حفاظتی پرداخته و عملیات مدیریتی مؤثر در این راستا را تشریح مینماید.
کلید واژه ها: پویایی جمعیت علفهای هرز، شکار بذر، کشاورزی پایدار، مدیریت تلفیقی علفهای هرز