ارزیابی تأثیر استفاده از حفاظهای کامپوزیتی پلی اورتان در کاهش خطر القای آب مروارید در تصویربرداری سیتی اسکن سر

Abstract

تصویربرداری سی‌تی از سر یکی از روش‌های معمول تشخیصی می‌باشد که می‌تواند باعث کدورت عدسی و القای آب مروارید شود. القای آب مروارید از اثرات قطعی پرتو است که در اثر پرتوگیری ناحیه حساس عدسی با آستانه دز Gy 0/5اتفاق می‌افتد. اخیراً میزان دز رسیده به نواحی مختلف چشم در تصویربرداری سی‌تی ناحیه سر برآورد شده است. در این پژوهش تأثیر استفاده از حفاظ بیسموت-پلی‌اورتان بر کاهش شار و افت دز اجزای چشم بررسی می‌شود. برای این منظور از مدل چشم با آناتومی واقعی استفاده شده‌ است. پس از جایگذاری مدل درون سر فانتوم مرد بزرگسال ICRP، پرتوگیری تشخیصی سی‌تی توسط کد مونت‌کارلو MCNPX با سه ولتاژ 80، 100 و kVp 120 شبیه‌سازی شده و دز و شار حجمی رسیده به نواحی مختلف چشم بدون حفاظ و با حفاظ بیسموت پلی اورتان با غلظت‌های مختلف محاسبه گردید. در نهایت با بررسی نتایج به دست آمده و در نظر گرفتن سایر ملاحظات، حفاظ بیسموت پلی‌اورتان با غلظت %20 به عنوان انتخابی مناسب معرفی شد. نتایج نشان می دهد با استفاده از این حفاظ، در ولتاژ 80، 100 و kVp 120 دز اجزای چشم به ترتیب تا حدود 70، 65 و 60 درصد کاهش می‌یابد.