ارزیابی توان لرزه خیزی پهنه لوت با مقایسه نرخ گشتاورهای ژئودتیک، لرزه ای و زمین شناسی

Abstract

نرخ گشتاور بیانگر میزان انرژی است که در سامانه‌های دگرریختی صرف می‌شود و به سه روش ژئودتیکی، لرزه­شناسی و زمین‌شناسی به دست می­آید. در این پژوهش پهنه‌ی لوت به پنج ناحیه ساختاری تقسیم شده است. بیشترین مقدار نرخ گشتاور به‌دست‌آمده مربوط به گشتاور ژئودتیک می‌باشد که برابر با Nm/yr 1019×2118/1 می‌باشد. نرخ گشتاور لرزه‌ای Nm/yr 1018×9456/3 و در نهایت نرخ گشتاور زمین‌شناسی نیز معادل Nm/yr1016×4882/2 محاسبه شد. مقایسه نرخ گشتاور ژئودتیک و لرزه‌ای نشان می‌دهد دگرشکلی بین لرزه‌ای در پهنه لوت 07/3 برابر دگرشکلی لرزه‌ای در این منطقه می‌باشد. نسبت نرخ گشتاور لرزه‌ای به ژئودتیک در ناحیه‌های 1 تا 5 به‌ترتیب برابر با 69/0، 55/0، 36/2، 03/0 و 02/0 برآورد شده است که نشان می‌دهد واتنش در بخش‌های شمالی سریع و در بخش‌های جنوبی کند می‌باشد. نسبت نرخ گشتاور زمین‌شناسی به لرزه‌ای نشان می‌دهد 63/0 درصد از کل انرژی پتانسیل موجود در گسل‌ها به‌صورت زمین‌لرزه در طی کاتالوگ زمین‌لرزه‌ای آزاد شده است و بخش زیادی از انرژی همچنان باقی است و می‌تواند در آینده آزاد شود. با بررسی نرخ‌های گشتاور ژئودتیک، لرزه‌ای و زمین‌شناسی در ناحیه‌های مختلف پهنه لوت، به نظر می‌رسد خطرناک‌ترین بخش پهنه لوت از لحاظ پتانسیل لرزه‌خیزی ناحیه جنوب خاور لوت باشد که منطبق بر سیستم گسل نهبندان از جنوب گسل آبیز تا مرزهای جنوبی پهنه‌ی لوت می‌باشد.