بررسی رویکرد های استعاری در معناداری گزاره های دینی

Abstract

بحث از زبان دین و چیستی آن، یکی از مسائل مهم در حـوزه فلسـفه دیـن بـه شـمار میآید. در این پژوهش مقصـود از گزارههـای دینـی تمـام مقـولات دینـی اسـت کـه موضوع و محمول قضیه قرار میگیرد. برخی، گزارههای دینی را فاقد معنا و گروهـی معنادار میدانند، گرچه در نوع ارائه معنا نیز دیدگاههای متفاوتی وجود دارد. کسـانی که زبان دین را معنادار میدانند، گاهی کل زبان دین و گاهی بخشی از آن را نمادین و استعاری قلمداد میکنند. از این رو مبحث استعاره، تأثیر مسـتقیمی در فهـم آیـات قرآن و تفسیر آنها دارد که با توجه به آن، بسیاری از مشکلات بـه صـورت معنـاداری برطرف خواهـد شـد. روش ایـن پـژوهش توصـیفی- تحلیلـی اسـت. ابتـدا بـا روشـی توصیفی، مهـمتـرین رویکردهـای اسـتعاری در معنـاداری گـزارههـای دینـی بررسـی میگردد و درنهایت با روشی تحلیلی به این ارزیابی کلی خـواهیم رسـید کـه در ایـن رویکردهای استعاری به معناداری مـلاک روشـن و دقیقـی بـرای تمـایز بخـشهـای استعاری از غیر استعاری گزاره های دینی ارائه نشده است