ارزیابی قابلیت تجمع زیستی سرب در حلزون آب شیرین معرض غلظتهای تحت کشنده آفتکشهای پریمیکارب و بیتورین

Abstract

پریمیکاب، آفتکش کارباماته، بیتورین، آفتکش زیستی و فلز سرب به عنوان متداولترین آلایندههای محیطی طبقهبندی میشوند که ممکن است اثرات مختلفی بر یکدیگر و بر ارگانیسمهای آبزی داشته باشند. لذا این مطالعه با هدف ارزیابی اثرات سینرژیک و آنتاگونیستی آفتکشهای پریمیکارب و بیتورین است. حلزونها در قالب یک طرح )Lymnaea truncatula( بر تجمع زیستی سرب در حلزون آب شیرین 0 و 1 میلیگرم در لیتر( و /5 ،0/ کاملاً تصادفی در معرض غلظتهای مختلف تحت کشنده پریمیکارب ) 0 0 میلیگرم در لیتر( / 0 و 2 /1 ، 0/ 0 و 1 میلیلیتر در لیتر( به تنهایی و توأم با سرب ) 0 /5 ،0/ بیتورین ) 0 0 به 1 میلیگرم در لیتر تجمع سرب در / به مدت 8 روز قرار گرفتند. با افزایش غلظت پریمیکارب از 5 0 به 1 میلیلیتر در لیتر تجمع سرب در / بافت حلزونها افزایش یافت اما با افزایش غلظت بیتورین از 5 بافت حلزونها نسبت به حلزونهای قرارگرفته در معرض سرب به تنهایی افزایش معنیداری را نشان نداند. نتایج این مطالعه نشان میدهد که اثرات سینرژیک پریمیکارب بر تجمع زیستی سرب در بافت حلزون، به شدت غلظت این آفتکش در آب بستگی دارد اما آفتکش زیستی بیتورین در غلظت بالای سرب اثر سینرژیک بر تجمع زیستی سرب دارد. همچنین نتایج این مطالعه نشان میدهد که حلزون میتواند به عنوان شاخص زیستی مفیدی برای ارزیابی و پایش محیط زیست به )Lymnaea truncatula( خصوص اکوسیستمهای آبی آلوده به فلزات سنگین و آفتکشها مورد استفاده قرار گیرد.