بررسی شرایط لهیدگی مسیر تونل انتقال آب امیرکبیر با استفاده از روش های تحلیلی

Abstract

لهیدگی به همگرایی وابسته به زمان تونل¬ها در خلال حفاری گفته می¬شود. این پدیده هنگامی روی می¬دهد که تنش¬های القائی بوجود آمده در اثر حفاری زیرزمینی، بیشتر از مقاومت توده¬سنگ¬های دربرگیرنده سازه زیر¬زمینی باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر ارزیابی احتمال وقوع لهیدگی با تکیه بر رویکردهای تحلیلی و تعیین درجه آن در امتداد قطعه دوم تونل انتقال آب امیرکبیر در شمال غرب استان تهران است. از این رو نتایج حاکی از آن است که زون¬های خردشده و گسلی نسبت به سایر زون¬ها بیشترین درجه لهیدگی را به خود اختصاص داده¬اند. با توجه به مکانیسم وقوع لهیدگی، از میان روش¬های نیمه¬تجربی، روش ارائه¬شده توسط هوک و مارینوس با وقوع لهیدگی در زون-های بحرانی و مستعد و شرایط واقعی سازگارتر بوده است در انتها با توجه به مکان محور بودن خطر لهیدگی تونل¬ها، طول مسیر تونل به کمک ابزار GIS طبقه بندی گردید.