مقایسه تاثیر مکانیسم‌های رایج در طراحی کمربند لگنی کوله پشتی کوهنوردی بر هماهنگی بین اندام‌های تنه و لگن حین راه رفتن

Abstract

زمینه و هدف: استفاده از کوله پشتی با کمربند لگن باعث محدود شدن حرکات لگن و اختلال در هماهنگی لگن و تنه می گردد. لذا هدف این مطالعه مقایسه تاثیر مکانیسم های رایج در طراحی کمربند لگن در کوله پشتی کوهنوردی بر هماهنگی بین اندام های تنه و لگن طی راه رفتن بود. روش ­کار: روش تحقیق از نوع نیمه تجربی و روی 16 نفر از مردان انجام شد. از سه نوع کوله پشتی با کمربندلگن متفاوت استفاده شد. شرکت کنندگان کوله ها را با بار معادل 13 کیلوگرم حمل کردند. جهت بررسی هماهنگی از روش فاز نسبی پیوسته و تغییرپذیری آن استفاده شد. از آمار توصیفی میانگین و انحراف استاندارد و آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر برای مقایسه متغیرها در چهارحالت استفاده شد. یافته‌ها: با توجه به نتایج بین میزان هماهنگی در دو شرایط بدون کوله پشتی و با کوله پشتی معمولی تفاوت وجود داشت، به طوری که در شرایط کوله پشتی معمولی هماهنگی کاهش معناداری داشت (P<0.05). نتایج همچنین حاکی از این مطلب بود که تغییرپذیری در هماهنگی به دنبال استفاده از کوله پشتی های دارای کمربند لگن متحرک و فریم ضربدری نسبت به راه رفتن بدون کوله پشتی افزایش پیدا می کند (P<0.05). نتیجه‌گیری: بر اساس یافته های موجود کوله پشتی های با فریم متحرک ضربدری با ایجاد آزادی حرکتی در دو اندام تنه و لگن سعی در حفظ هماهنگی آنتی فاز بین آنها دارد. همچنین با افزایش تغییرپذیری در هماهنگی، انعطاف پذیری بیشتری ایجاد می کند.