مقایسه تاثیر شش هفته تمرین درمانی در آب و خشکی روی کینماتیک زانو و فعالیت الکتریکی عضلات منتخب حین راه رفتن در زنان سالمند مبتلا به استئوآرتریت زانو

Abstract

زمینه و هدف: هدف این مطالعه مقایسه تأثیر شش هفته تمرین درمانی در آب و خشکی روی کینماتیک زانو و فعالیت الکتریکی عضلات منتخب حین راه رفتن در زنان سالمند مبتلا به استئوآرتریت زانو بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون، 36 سالمند مبتلا به استئوآرتریت دارای معیارهای مرتبط به صورت تصادفی در سه گروه تقسیم شدند. گروه های مداخله به مدت 8 هفته تمرین در آب و خشکی را دریافت نمودند. متغیرهای کینماتیکی شامل دامنه حرکتی زانو با استفاده از دوربین دیجیتال و اطلاعات الکترومایوگرافی شامل میانگین فعالیت عضله و شاخص هم انقباضی با استفاده از سیستم بایوویژن اندازه گیری شدند. گروه های مداخله در هشت هفته تمرین در خشکی و آب شرکت کردند. پیک زاویه زانو در ابتدای استقرار، فعالیت الکتریکی یک سویه و شاخص های مرتبط با هم انقباضی در مرحله پردازش اطلاعات مورد محاسبه قرار گرفت. آزمون آنالیز واریانس یک راهه برای مقایسه اختلاف اثر تمرینات در پیش و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد تمرین در آب تأثیر بیشتری روی دامنه حرکتی زانو، فعالیت عضله راست رانی و مجموع فعالیت عضلات دارد (P<0.05). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد تمرین در آب از طریق افزایش بکارگیری عضلات چهارسر در ابتدای فاز استقرار راه رفتن، گزینه ای مناسب برای جلوگیری از پیشرفت علائم افراد مبتلا به آرتروز می باشد.