نقش اشتراک‌گذاری دانش در تمایل به وحدت بین اعضای هیئت علمی دانشگاه و مدرسان حوزه علمیه

چکیده مقاله

هدف: پژوهش حاضر سعی بر این دارد نقش و میزان اشتراک‌گذاری دانش در تمایل به وحدت بین اعضای هیئت علمی دانشگاه و مدرسان حوزه علمیه را بین دو گروه مورد بررسی قرار دهد. امروزه با توجه به اهمیت دانش و فعالیت‌های مربوط به آن در پیشرفت کشور و سازمان‌ها، همکاری علمی میان نخبگان و سایر اقشار مختلف جامعه می‌تواند به رشد و پیشرفت کشور و وحدت و همدلی میان آنها منجر شود که در پژوهش حاضر این مهم مورد توجه قرار گرفته است. روش‌شناسی: با استفاده از روش پیمایشی و ابزار پرسشنامه‌های اشتراک دانش و تمایل به وحدت انجام شده است. جامعۀ آماری نمونه‌ای به حجم 198 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه بیرجند و مدرسان حوزه علمیه بیرجند تشکیل داند. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها، از روش‌های آماری توصیفی (شامل فراوانی، درصد و میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (شامل آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون چندمتغیره) و آزمون تی تک نمونه‌ای استفاده شد. یافته‌ها: در اشتراک‌گذاری‌دانش بین حوزویان و دانشگاهیان در مؤلفه باورهای کنترلی و نمره کل اشتراک‌گذاری دانش تفاوت معنی‌دار وجود داشت (به نفع دانشگاهیان). همچنین نتایج نشان داد که در تمایل به وحدت بین حوزویان و دانشگاهیان در مؤلفه‌های قدرت تحمل دیگری (به نفع حوزویان) و کنش ارتباطی (به نفع دانشگاهیان) بصورت معنی‌داری تفاوت وجود داشت. بین نمره باورهای کنترلی و تمایل به اشتراک‌گذاری دانش با حوزویان (توسط دانشگاهیان) و تمایل به وحدت و بین نگرش و باورهای هنجاری به اشتراک‌گذاری دانش با دانشگاهیان (توسط حوزویان) و هنجارسازمانی رابطه وجود داشت.