بررسی جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه سماق (Rhus coriaria L.) تحت تأثیر تیمارهای سرمادهی، هورمون جیبرلین و نوع توده

Abstract

هدف از این آزمایش بررسی میزان جوانه زنی بذر سماق تحت تأثیر تیمارهای سرمادهی، هورمون جیبرلین و نوع توده بود. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل سرمادهی در سه سطح: بدون سرمادهی، سرمادهی در دمای 4درجه سانتی‌گراد به مدت 2 ماه، سرمادهی در دمای 4 درجه سانتی‌گراد به مدت 3 ماه، هورمون جیبرلین در چهار سطح با غلظت‌های 0، 100، 200، 400 پی‌پی‌ام و نوع بذرتوده های مناطق شیراز، کاشان، گناباد و کردستان بود. نتایج نشان داد که بیشترین طول ریشه‌چه در تیمار سرمادهی مربوط به سرمادهی 4درجه به مدت 3 ماه بود که سبب افزایش 2/8 درصدی نسبت به شاهد شد. بهترین مدت سرما برای صفت وزن خشک ساقه‌چه 3 ماه بود که افزایش وزن 17 درصدی نسبت به شاهد داشت. توده شیراز با 056/0 گرم بیشترین وزن خشک ساقه‌چه در میان توده‌ها دارا بود. همچنین در سطح 400پی‌پی‌ام هورمون جیبرلین بیشترین سرعت جوانه‌زنی (4/54 درصد افزایش نسبت به شاهد) مشاهده گردید. توده شیراز بیشترین سرعت جوانه زنی را نسبت به دیگر توده ها دارا بود. مصرف تمامی سطوح هورمون جیبرلین سبب افزایش بنیه بذر شد ولی سطح 400پی‌پی‌ام تاثیر بیشتری داشت. در این آزمایش مشخص شد که هورمون جیبرلین در سطح 400پی‌پی‌ام و سرمادهی بمدت 3ماه بیشترین تاثیر را بر صفات جوانه زنی و رشدی دارا بود.