| Authors | محمد حسین امینی فرد,سجاد ندافان,حسن بیات,مهدی جهانی |
|---|---|
| Journal | بوم شناسی کشاورزی-Journal of Agroecology |
| Page number | ۵۸۷-۶۰۴ |
| Serial number | ۱۶ |
| Volume number | ۴ |
| Paper Type | Full Paper |
| Published At | ۲۰۲۵ |
| Journal Grade | Scientific - research |
| Journal Type | Typographic |
| Journal Country | Iran, Islamic Republic Of |
| Journal Index | isc |
Abstract
به‌منظور بررسی تأثیر کود مرغی و سولفات پتاسیم بر خصوصیات فیزیولوژیکی و عملکرد گیاه شنبلیله (Trigonella foenum-graecum L.)، پژوهشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سال زراعی 1401-1400 در شهرستان قوچان در شمال استان خراسان رضوی انجام گردید. تیمارهای آزمایش شامل کود پلیت مرغی در سه سطح (صفر و 1000 و 2000 کیلوگرم در هکتار) به‌صورت کاربرد خاکی و سولفات پتاسیم (سولوپتاس) در چهار سطح (صفر، 5/1، 3 و 5 در هزار) به‌صورت محلول‌پاشی بودند. نتایج نشان داد که بالاترین میزان ارتفاع ساقه فرعی و اصلی، وزن خشک برگ و دیگر صفات رشدی با مصرف بیشترین سطح کود مرغی (2000 کیلوگرم در هکتار) به‌دست آمد، که البته با سطح 1000 کیلوگرم در هکتار کود مرغی اختلاف معنی‌داری نداشت. همچنین بیشترین میزان صفات رشدی با کاربرد بیشترین سطح سولوپتاس یعنی پنج در هزار حاصل شد. نتایج اثر متقابل دو کود مورد بررسی نشان داد که برهم‌کنش کود آلی و شیمیایی سبب تأثیر دوچندان بر صفات رشدی مورد بررسی گردید. سطح 2000 کیلوگرم کود مرغی موجب افزایش 38/16 درصدی وزن هزار دانه شنبلیله نسبت به عدم کوددهی شد. وزن هزار دانه در سطح پنج در هزار سولوپتاس به‌میزان 408/10 گرم و در سطح عدم کوددهی 906/8 گرم بود. همچنین برهم‌کنش کود مرغی 2000 کیلوگرم در هکتار با هر سطح از سولوپتاس موجب بیشترین تعداد غلاف در بوته شنبلیله شد. بیشترین سطوح هر دو تیمار سبب افزایش عملکرد دانه و بیولوژیک نسبت به عدم کوددهی (سطح شاهد) شد. در مجموع بیشترین عملکرد ماده خشک شنبلیله با مصرف 2000 کیلوگرم در هکتار کود مرغی و پنج در هزار سولوپتاس به‌دست آمد.
tags: سولوپتاس شاخص برداشت غلاف کود آلی