آسیب شناسی معنای زندگی توحیدی از منظر امام علی(ع)

Abstract

معنای زندگی یکی از مهمترین مؤلفههایی است که در پرتو آن آدمی احساس هویت و مفید بودن میکند و انگیزهی لازم برای تداوم حیات و اشتیاق به زیستن را در انسان ایجاد مینماید. با توجه به دو تفسیر و تحلیل رایج از معنای زندگی یعنی "هدف زندگی" و "ارزش زندگی" میتوان اذعان نمود آنچه در معنابخشی به زندگی نقشی بیبدیل و تعیینکننده ایفا میکند، ایمان به خداوند و باور و اعتقاد قلبی به او است که از منظر امام علی(ع) یکی از مهمترین ارکانی میباشد که در جهتگیریهای آدمی مدخلیتی تام دارد و این موضوع در دنیای معاصر نیز مورد توجه روانشناسان، جامعهشناسان و فلاسفه قرار گرفته است. از آنجا که رضایت از زندگی و رسیدن به حیات طیبه بهعنوان یکی از نیازهای فطری انسان، در هر مکتب بر اساس جهانبینی خاص آن مکتب تعریف میشود؛ بنابراین موانع و آسیبهای اثرگذار در معنا بخشی به زندگی متفاوت خواهند بود. در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی به شیوه گرداوری کتابخانهای، به تبیین آسیبهای تحقق معنای زندگی توحیدی و موانع اثرگذاری ایمان در معنا بخشی به زندگی از منظر امام علی(ع) پرداخته شده است. یافتههای پژوهش حکایت از آن دارد که از منظر آن حضرت: انسانمحوری، سودگرائی، از خود بیگانگی از یکسو و خرافهگرایی و غفلت از سوی دیگر از جمله مهمترین موانع و آسیبهای اثرگذاری ایمان در معنابخشی به زندگی توحیدی انسان محسوب میشوند.