تحلیل راهبردی گروه های مردم نهاد در نواحی روستائی شهرستان سربیشه

Abstract

مشارکت و توانمندسازی روستائیان از مفاهیم اساسی و کلیدی در راهبرد توسعه مناطق روستایی به شمار می آید. تشکیل نهادهای محلی سازماندهی شده غیردولتی هم چون گروه های توسعه روستایی را میتوان از مهمترین ابزار در جهت جلب مشارکت جامعه روستایی دانست. این نهادها به سبب فارغ بودن از بوروکراسی پیچیده بخش دولتی و منفعت طلبی بخش خصوصی، با بسیج نیرو و احساسات داوطلبان این امکان را فراهم ساخته تا در زمینه هایی چون مبارزه با فقر و گرسنگی، کاهش آسیب های اجتماعی و توسعه انسانی موفقتر از بخشهای خصوصی و دولتی عمل نمایند. گروه های توسعه روستایی در دشت حسین آباد غیناب شهرستان سربیشه از جمله گروه های مردم نهادی است که از اواسط سال 1382 در پی اجرای پروژه بین المللی ترسیب کربن در این محدوده جغرافیایی به منظور افزایش توانمندی های روستائیان و در نهایت کمک به بیابانزدایی و فقرزدائی در دشت مزبور ظهور و گسترش یافتند. این مقاله با بهره گیری از مدل SWOT به دنبال تحلیل قابلیتها و چالشهای اثرگذار بر عملکرد این گروه های مردم نهاد و ارائه راهبردهای مناسب به منظور تقویت نقش آنها در توسعه مناطق روستایی دشت حسین آباد غیناب میباشد. نوشتار حاضر از نوع کاربردی و توصیفی - تحلیلی میباشد که به منظور نیل به هدف کلی تحقیق، نقاط قوت، ضعف، فرصتها و تهدیدها به کمک مصاحبه و تکمیل پرسشنامه از 200 نفر از اعضای 39 گروه توسعه روستایی و کارشناسان مربوطه تعیین و سپس وزن دهی و رتبه بندی شدند. نتایج نشان داد که عوامل مثبت هم در بعد داخلی و هم خارجی موثر بر عملکرد گروه های توسعه روستایی بر عوامل منفی آن فزونی دارند و فرصتها و قوت های موجود میتوانند در جهت رفع نقاط ضعف و تهدیدهای شناخته شده موثر واقع شوند و کمک شایانی به توسعه مناطق روستایی در محدوده مورد مطالعه نمایند. در راستای تقویت این نقش، راهبردهایی معرفی گردیده که راهبرد گسترش آموزشهای تکمیلی فنی و حرفهای به مردم در راستای بالا بردن کیفیت و بازده محصولات تولیدی دارای اولین اولویت میباشد.