اثر منابع مختلف عناصر روی و سلنیوم بر خصوصیات کیفی داخلی تخممرغ مرغان تخمگذار تجاری در زمان اوج تولید

Abstract

مقدمه: میزان مواد معدنی موجود در تخم مرغ تحت تأثیر مواد معدنی جیره قرار میگیرد که بعد از جذب آن در زرده در حال توسعه ذخیره میشود و یا به صورت مستقیم از مجرای تخم به درون سفیده ترشح میشود. در این تحقیق سعی شد با حفظ ترکیب یک پروبیوتیک با ترکیبات نانو روی و نانو سلنیوم، تاثیر این ترکیبات را بر بهبود خصوصیات کیفی تخممرغ مرغان تخمگذار بررسی شود. مواد و روش ها: در این آزمایش از 967 قطعه مرغ تخمگذار سویه های-لاین در اوج تولید )از سن 29 تا 36 هفتگی( در قالب 3 با 9 تکرار و 9 پرنده در هر تکرار استفاده شد. فاکتورهای استفاده شده در این × طرح کاملاً تصادفی با آزمایش فاکتوریل 3 آزمایش شامل: فاکتور روی )در 3 سطح صفر، شیمیایی )کیلات(، سنتزشده از پروبیوتیک( و فاکتور سلنیوم )در 3 سطح صفر، شیمیایی )کیلات(، سنتزشده از پروبیوتیک( بود. مقدار مورد استفاده از منابع مختلف بر اساس کاتالوگ احتیاجات توصیه شده 3 گرم در تن جیره و در / سویه مرغ تخمگذار بود. بدین صورت که از منبع روی مقدار 93 گرم در تن و منبع سلنیوم مقدار 22 همه تیمارها یکسان استفاده شد. با این توضیح که، تیمار کیلاته به صورت سلنومتیونین و روی_متیونین است. برای انتخاب مرغان تقریباً یکنواخت از نظر تولید و همگنسازی واحدهای آزمایشی قبل از شروع آزمایش اصلی پرندگان مورد آزمایش دو هفته با جیرههای آزمایشی تغذیه شدند تا مرغانی از وزن بدنی مشابهتر، مصرف خوراک مشابهتر و درصد تولید یکنواختتری برخوردار باشند در آزمایش اصلی استفاده شوند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 3. شاهد )بدون هیچ افزودنی(، 2. کیلات سلنیوم، 3. کیلات روی، 4. روی سنتز شده از پروبیوتیک، 9. سلنیوم سنتز شده از پروبیوتیک، 7. کیلات روی + کیلات سلنیوم، 6. کیلات روی + سلنیوم سنتز شده از پروبیوتیک، 9. روی سنتز شده از پروبیوتیک + کیلات سلنیوم، 8. روی سنتز شده از پروبیوتیک + سلنیوم سنتز شده از پروبیوتیک. در پایان هر دوره، دو تخممرغ از هر تکرار جمعآوری و میانگین وزن تخممرغ، واحد هاو، درصد زرده، درصد سفیده، شاخص رنگ و شاخص زرده اندازهگیری و میانگین کل هر سه دوره برآورد شد. نتایج و بحث: در کل دوره آزمایشی، بالاترین درصد سفیده و واحد هاو در تیمار دارای سلنیوم سنتزشده از پروبیوتیک )تیمار >3/ 9( بود که در مقایسه با تیمار شاهد اختلاف معنیداری داشت ) 39 P (. شاخص زرده در بین تیمارهای مختلف آزمایشی <3/ اختلاف معنیداری نداشت ) 39 P (. شاخص رنگ زرده در تیمار 6 و 9 بالاترین مقدار را در مقایسه با تیمار شاهد داشت >3/39( P >3/ (. در تیمار 9، میانگین وزن تخممرغ بالاتر بود که اختلاف معنیداری با تیمار شاهد داشت ) 39 P (. بهبود وزن و توده تخم مرغ با کاربرد پروبیوتیک در جیره غذایی میتواند در رابطه با بهبود سلامت دستگاه گوارش باشد. میکروفلور مضر موجود در دستگاه گوارش از طرق مختلفی قابلیت هضم و جذب مواد غذایی را کاهش میدهند که از این بین میتوان به افزایش ضخامت روده به وسیله توکسینهای تولیدی و همچنین غیر فعال شدن آنزیمها و دکنژوگه شدن اسیدهای صفراوی اشاره نمود، در نتیجه، قابلیت هضم و جذب مواد غذایی کاهش مییابد. بنابراین اگر جمعیت میکروفلور مضر را با استفاده از پروبیوتیک کاهش دهیم می توانیم انتظار داشته باشیم که قابلیت هضم و جذب مواد غذایی نیز افزایش یابد. افزایش در قابلیت هضم و جذب غذا نیز رابطه مستقیمی با بهبود وزن و توده تخم مرغ دارد. نتیجه گیری کلی: بر اساس نتایج حاصله، استفاده از فرم سنتز شده از پروبیوتیک منبع روی میتواند در تامین عنصر روی برای مرغ موثرتر بوده و منجر به بهبود کیفیت داخلی تخممرغ شود.