نقش حلالیت فیبر جیره بر نسبت راندمان انرژی و پروتئین در شترمرغ

چکیده مقاله

به منظور بررسی نقش حلالیت فیبر جیره بر نسبت راندمان انرژی و پروتئین در شترمرغ آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار انجام شد. هر تیمار دارای 6 تکرار بود و در هر تکرار یک قطعه شترمرغ وجود داشت. از سه سطح فیبر محلول در سه دوره پیشآغازین ) 1 تا 2 ماهگی(، آغازین ) 2 تا 4 ماهگی( و رشد ) 4 تا 6 ماهگی( استفاده شد. تیمارها شامل تیمار شاهد، تیمار دارای 2 درصد فیبر محلول بیشتر نسبت به تیمار شاهد و تیمار دارای 4 درصد فیبر محلول بیشتر نسبت به تیمار شاهد بودند. تفاوت معنی- داری بین تیمارهای مختلف از نظر نسبت راندمان انرژی و پروتئین مشاهده نشد ) P>0.05 (. با افزایش سن پرنده نسبت راندمان انرژی به طور معنیداری کاهش یافت ) P<0.05 (. نسبت راندمان پروتئین در دورهی رشد به طور معنیداری نسبت به دورههای قبلی کاهش یافت ) P<0.05 (. با توجه به نتایج این پژوهش، میتوان سطح فیبر محلول جیره را در دورههای پیشآغازین، آغازین و رشد در شترمرغها به ترتیب تا 5 / 11 ، 6 / 11 و 25 / 12 درصد افزایش داد.