اثر استفاده از مکمل بربرین بر غلظت اسیدهای چرب غیر استریفیه و بتا- هیدروکسی بوتیرات خون بزهای شیری سانن در دوره ی انتقال

Abstract

مقدمه: دورهی انتقال ) 3 هفته پیش تا 3 هفته پس از زایش( یک مرحلهی فیزیولوژیکی پر تنش در دامهای شیری است. کاهش مصرف ماده خشک در این دوره، هم زمان با افزایش احتیاجات آبستنی و شیردهی دام موجب توازن منفی انرژی، افزایش بسیج معکوس ذخایر چربی بدن و افزایش احتمال بروز ناهنجاریهای متابولیکی در دام میشود. از آنجا که غلظت اسیدهای چرب غیر استریفیه و بتا-هیدروکسیبوتیرات خون در دورهی انتقال، شاخصی از توزان انرژی و سلامت دام است، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر استفاده از مکمل بربرین، به عنوان یک فرآوردهی ثانویه گیاهی دارای اثرات سودمند تغذیهای، بر سطح این شاخصهای انرژی در بزهای شیری سانن در پیرامون زایش میباشد. مواد و روش ها: در این آزمایش، تعداد 24 رأس بز شیری سانن در شکم اول زایش از 23 روز قبل از زایش پیشبینی شده تا - 23 روز پس از زایش استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 3- شاهد )بدون مکمل(، 2- شاهد + 3 گرم بربرین در روز ، 3 34 و 23 ،6 ،3 ،-6 ،-34 ،- شاهد + 2 گرم بربرین در روز و 4- شاهد + 4 گرم بربرین در روز بود. نمونه گیری در روزهای 23 نسبت به زایش با استفاده از لولههای 9 میلیلیتری تحت خلأ حاوی ماده ضدانعقاد هپارین، قبل از مصرف خوراک صبح از محل سیاهرگ گردن صورت پذیرفت و پس از جداسازی پلاسما، غلظت اسیدهای چرب غیراستریفیه و بتا هیدروکسی بوتیرات تعیین گردید. دادههای حاصله با استفاده از نرم افزار آماری SAS تجزیه و تحلیل شد. اثرات ثابت شامل: تیمار )سطوح مختلف مکمل بربرین(، زمان نمونه گیری و اثر متقابل آنها بود و هر بز در تیمار به عنوان اثر متغیر در نظر گرفته شد. برای مقایسه میانگین تیمارها نیز از آزمون توکی کرامر استفاده گردید. 6 و 34 نسبت به زایش استفاده از مکمل حاوی 2 و 4 گرم بربرین سبب کاهش معنیدار غلظت ، نتایج و بحث: در روزهای 3 >3/ اسیدهای چرب غیر استریفیه در مقایسه با تیمار شاهد شد ) 39 P( همچنین، سطح بتا هیدروکسی بوتیرات پلاسما نیز در >3/ 34 و 23 نسبت به زایش در بزهای دریافت کننده 2 و 4 گرم بربرین در روز کاهش معنی داری داشت ) 39 ،6 ،- روزهای 6 P .) سطح اسیدهای چرب غیر استریفیه و بتا هیدروکسی بوتیرات پلاسما در پژوهش حاضر با گزارشات قبلی در بزهای دورهی انتقال تطابق دارد. کاهش سطح این دو شاخص در تیمارهای مکمل شده با 2 و 4 گرم بربرین در روز، نشان دهندهی کاهش بالانس منفی انرژی و بسیج معکوس اسیدهای چرب بدن و بهبود توزان انرژی است. از آنجا که اثر بربرین بر بهبود مقاومت انسولینی و هموستاز انرژی در محیط آزمایشگاهی و دام زنده ثابت شده است. کاهش سطح اسیدهای چرب غیراستریفیه و بتا هیدروکسی بوتیرات پلاسما در پژوهش حاضر نیز احتمالاً با بهبود مقاومت انسولینی و هموستاز انرژی دامها در ارتباط است. نتیجه گیری کلی: یافتههای پژوهش نشان داد استفاده از مکمل بربرین سبب کاهش شاخصهای توازن منفی انرژی )اسیدهای چرب غیراستریفیه و بتا هیدروکسی بوتیرات( در دروه انتقال بزهای شیری سانن میشود. همچنین نتایج حاکی از آن است که استفاده از سطوح بیش از 3 گرم بربرین )بالاتر از 29 میلیگرم بربرین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن( در روز برای مشاهده اثرات سودمند آن بر سوخت و ساز چربی و توازن انرژی در پیرامون زایش، به عنوان رویکردی نوین در تغذیه دروه انتقال قابل توصیه است.