تعیین ظرفیت بافری برخی ترکیبات آلکالایزری و بافری معدنی بومی و تأثیر آن ها بر فراسنجه های تخمیر و هضم شکمبه ای در شرایط برون تنی

Abstract

آزمایشی طی دو مرحله با هدف بررسی ظرفیت و شاخص ارزش بافری برخی ترکیبات بافری و آلکالایزری بومی و تأثیر آن ها بر فراسنجه های تخمیر و هضم شکمبه ای در شرایط برون تنی انجام شد. نمونه های مختلف اکسید منیزیم، کربنات ‌منیزیم و بنتونیت سدیم از معادن بومی استان خراسان جنوبی و یک نمونه بیکربنات سدیم به عنوان رایج ترین بافر مورد استفاده در تغذیه دام تهیه شد. در مرحله اول pH، ظرفیت بافری و شاخص ارزش بافری نمونه ها و در مرحله دوم فراسنجه‌های تخمیر و تولید گاز با دو سطح یک و سه درصد از نمونه‌های منتخب و در روش کشت ثابت شکمبه‌ای اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده از مرحله ی اول نشان داد که بیشترین مقدار pH، ظرفیت بافری و شاخص ارزش بافری مربوط به نمونه های اکسید منیزیم بود که با سایر نمونه ها اختلاف معنی دار آماری داشت. در مرحله دوم آزمایش بیشترین مقدار تولید گاز پس از 96 ساعت انکوباسیون مربوط به سطح 3 و 1 درصد بیکربنات سدیم و کربنات منیزیم، و کمترین مقدار مربوط به سطح 3 درصد اکسید منیزیم بود. بالاترین مقدار pH و ماده خشک ناپدید شده پس از 24 ساعت انکوباسیون به ترتیب در سطح 3 درصد اکسید منیزیم و سطح 1 درصد کربنات منیزیم مشاهده شد. علاوه بر این ترکیبات مورد آزمایش بر غلظت نیتروژن آمونیاکی در طول 24 ساعت انکوباسیون تأثیری نداشتند. بطور کلی نتایج این پژوهش بیان می‌کند که ترکیبات آلکالایزری و بافری بومی، به لحاظ ویژگی‌های بافری تفاوت‌های زیادی داشته و نمونه های کربنات منیزیم بدون داشتن ظرفیت بافری بالا قادرند قابلیت هضم را بهبود ببخشند.