بررسی عملکرد لرزه ای قاب های فولادی مجهز به میراگر ویسکوز با استفاده از روش زمان دوام

Abstract

روش تحلیل زمان دوام (Endurance Time Method) رویکردی پیشرفته در تحلیل دینامیکی سازه‌ها به شمار می‌رود که با بهره‌گیری از توابع شتاب مصنوعی با شدت افزایشی، امکان ارزیابی عملکرد لرزه‌ای سازه در سطوح مختلف خطر زلزله را تنها در قالب یک تحلیل منفرد فراهم می‌سازد. در این مطالعه از توابع شتاب سری e زمان دوام که بر مبنای ویژگی‌های طیفی و واقع‌گرایانه زلزله طراحی شده است، بهره گرفته شده است. مدل‌های مورد بررسی شامل دو سازه فولادی سه طبقه با سیستم قاب خمشی می‌باشند که یکی مجهز به میراگر ویسکوز و دیگری بدون میراگر است. در سازه با میراگر در هر دهانه، یک میراگر تعبیه شده است. در این مطالعه تحلیل دینامیکی غیر خطی به روش زمان دوام با استفاده از نرم‌افزار متن‌باز OPENSEES انجام شده و تمامی اعضای سازه‌ای به صورت غیرخطی مدل‌سازی گردیده و معیارهای طراحی بر اساس ضوابط استاندارد ASCE/SEI 41-06 به کار گرفته شده است. هدف در این پژوهش مقایسه عملکرد لرزه‌ای سازه ها با میراگر ویسکوز و بدون میراگر در قاب های خمشی و تاثیر آن بر روی کاهش پاسخ نسبت دریفت بین طبقه ای می باشد. نتایج به دست آمده نشان داد که نسبت دریفت بین طبقه ای در سازه با میراگر ویسکوز در مقایسه با سازه کنترل نشده به طور میانگین حدود 30 درصد کاهش یافته است. هم چنین پاسخ‌های به‌دست‌آمده در سازه با میراگر ویسکوز، نزدیک یا زیر سطوح مجاز عملکردی آیین‌نامه ASCE 7-1 قرار دارد که نشان‌دهنده ارتقاء چشمگیر عملکرد لرزه‌ای سازه کنترل شده است.