اثر متقابل سطوح مختلف انرژی و تراکم بر عملکرد رشد جوجه‌های گوشتی آرین

چکیده مقاله

چکیده مقدمه: انتخاب تراکم مناسب و حداکثر تولید در واحد سطح یکی از چالش¬های پرورش دهندگان می¬باشد. تراکم در واحد سطح باعث کاهش هزینه¬های تولید شامل هزینه سوخت، کارگری و ... می¬گردد، و در نتیجه افزایش سودآوری و افزایش تولید مرغ بیشتری به همراه دارد. اما تراکم بیش از حد موجب ایجاد تنش و کاهش عملکرد خواهد شد. در شرایط تنش پرنده انرژی بیشتری صرف برقراری تعادل فیزیولوژیکی خود می‌کند، در نتیجه سهم انرژی مورد نیاز برای رشد کاهش می¬یابد. لذا این مطالعه با هدف بررسی افزایش سطح انرژی جیره در شرایط تراکم جمعیت بر عملکرد جوجه‌های گوشتی آرین انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش از 672 قطعه جوجه گوشتی یک روزه مخلوط دو جنس سویه آرین در یک دوره 42 روزه استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 4×2 شامل چهار سطح انرژی (جدول 1) و دو سطح تراکم (12، 16 پرنده در مترمربع) با 8 تیمار و 6 تکرار اجرا شد. پن¬های آزمایشی با ابعاد 25/1×8/0 متر دارای مساحت یک متر مربع بودند. تغذیه جوجه¬های گوشتی در 4 دوره آغازین (1-14 روزگی)، رشد (15-24 روزگی)، پایانی1 (25-35 روزگی) و پایانی2 (36-42 روزگی) انجام گردید. صفات عملکردی شامل مصرف خوراک و افزایش وزن در طی چهار دوره آغازین، رشد، پایانی 1 و پایانی 2 رکوردبرداری شد و در نهایت ضریب تبدیل غذایی محاسبه گردید. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده¬ها از نرم افزار MiniTab نسخه 16 استفاده شد. نتایج و بحث: . اثر متقابل انرژی و تراکم جمعیت بر مصرف خوراک روزانه در هیچ یک از دوره‌ها معنی‌داری نبود (05/0P>). برهم‌کنش سطوح مختلف انرژی و تراکم جمعیت بر میانگین افزایش وزن روزانه در دوره‌های پایانی 2 (36-42 روزگی) و کل دوره (1-42 روزگی) معنی‌دار بود (05/0P<). در دوره پایانی 2 (36-42 روزگی) و کل دوره (1-42 روزگی) پرندگانی که در شرایط تراکم جمعیت (16پرنده در مترمربع)، پایین‌ترین سطح انرژی را دریافت کرده بودند، کمترین میانگین افزایش وزن روزانه را داشتند. برهم‌کنش سطوح مختلف انرژی و تراکم جمعیت بر ضریب تبدیل خوراک در دوره پایانی2 معنی‌دار بود (05/0P<) و استفاده از سطح انرژی پیشنهادی کاتالوگ آرین و تراکم 16 پرنده در متر مربع بیشترین ضریب تبدیل خوراک را نسبت به سایر تیمارها نشان داد. نتیجه گیری کلی: بطور کلی نتایج این پژوهش نشان داد در کل دوره پرورش تفاوت معنی‌داری بین تراکم جمعیت 12 و 16 پرنده در مترمربع نمی‌باشد؛ اما در هفته آخر پرورش تراکم بالا موجب کاهش روند رشد گردید و تاثیر منفی بر ضریب تبدیل خوراک داشت، که با افزایش 5/3 درصد سطح انرژی در دوره پایانی 2، موجب بهبود عملکرد جوجه‌های گوشتی آرین گردید.