نقش آمایش کشاورزی و مشارکت بین رشته¬ای در دستیابی به امنیت غذایی پایدار

Abstract

دستیابی به امنیت غذایی جهانی و پایدار، یکی از چالش¬های بشریت در عصر حاضر است. یک ششم جمعیت بشری دسترسی قابل توجهی به غذای مناسب ندارند. بهبود امنیت غذایی با چالش¬های شرایط محیط¬زیستی، عوامل انسانی نظیر کمبود زیرساخت¬ها، فقدان فناوری کشاورزی و سیستم¬های ناکافی جامعه¬شناختی مواجه است. عرضه خدمت اکوسیستمی غذا یا تولید غذا بخشی از امنیت اکولوژیکی است که بر اساس حفظ سلامت اکوسیستم به تأمین رفاه انسان منجر می¬شود که خود نیز هسته اولیه توسعه پایدار است. از طرفی با رشد مهندسی ژنتیک در دنیای امروز با مشکلات موجود یک تصور اشتباه یا دوقطبی محصولات تراریخته و حفظ امنیت غذایی را به¬وجود آورده است. هم¬سو شدن مدیران جوامع با این دوقطبی، تصمیمات را به-سمتی سوق می¬دهد که ابعاد دیگر مسئله امنیت غذایی و توسعه پایدار کشاورزی مورد غفلت واقع می¬شود. در این مقاله به-منظور تعمق¬بخشی به موضوع امنیت غذایی، سلامتی و حفظ محیط¬زیست دو راهکار مهم و بنیادی نظیر آمایش کشاورزی و مشارکت بین¬رشته¬ای در افق برنامه¬ریزی بلندمدت تبیین شده است.