تعیین ارزش غذایی، گوارش¬پذیری مواد مغذی و انرژی قابل سوخت و ساز جیره¬های حاوی دو منبع فیبر محلول و نامحلول در شترمرغ

Abstract

به منظور تعیین ارزش غذایی، گوارش¬پذیری مواد مغذی و انرژی قابل سوخت و ساز جیره¬های حاوی دو منبع فیبر محلول و نامحلول در شترمرغ، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 6 تکرار در هر تیمار (در هر تکرار یک پرنده) در سنین 2، 4 و 6 ماهگی اجرا شد. تیمارها شامل تیمار شاهد (دارای 5/7 درصد فیبر محلول و 16 درصد فیبر نامحلول در دوره¬ی پیش¬آغازین (1 تا 2 ماهگی)، 6/7 درصد فیبر محلول و 20 درصد فیبر نامحلول در دوره¬ی آغازین (2 تا 4 ماهگی)، 25/8 درصد فیبر محلول و 5/25 درصد فیبر نامحلول در دوره رشد (4 تا 6 ماهگی))، تیمار 2 و 3 به ترتیب دارای 2 و 4 درصد فیبر محلول بیشتر نسبت به تیمار شاهد و تیمار 4 و 5 به ترتیب دارای 2 و 4 درصد فیبر نامحلول بیشتر نسبت به تیمار شاهد بودند. گوارش¬پذیری مواد مغذی، AME و AMEn به روش جمع¬آوری کل فضولات اندازه-گیری شدند. تفاوت معنی¬داری در گوارش¬پذیری مواد مغذی بین تیمارها مشاهده نشد. AMEn، گوارش¬پذیری خاکستر، فیبر محلول و نامحلول، با افزایش سن افزایش یافتند (0001/0>P). AMEn بین تیمار شاهد و تیمارهای دارای فیبر نامحلول بیشتر تفاوت معنی¬داری نداشت، ولی در تیمارهای دارای 2 و 4 درصد فیبر محلول بیشتر، نسبت به سایر تیمارها به طور معنی¬داری کاهش یافت (0001/0>P). با توجه به نتایج این پژوهش می¬توان نتیجه گرفت که افزایش منابع فیبر محلول و نامحلول (در سطوح مورد استفاده در این آزمایش) اثر منفی بر گوارش پذیری مواد مغذی در شترمرغ ندارد و می¬توان از این منابع در جیره شترمرغ استفاده نمود.