اثرات گوگردهای محلول و پلیمری بر پخت آمیزههای الستیکی

Abstract

برای ایجاد یک شبکه سهبعدی از پیوندهای عرضی در آمیزههای الستیکی، ولکانش گوگردی متداولترین روش است. پایدارترین شکل گوگرد در شرایط محیطی رومبیک است که بصورت حلقه هشتتایی بوده و با عنوان گوگرد محلول شناخته میشود و قبال از آن برای ولکانش آمیزههای الستیکی استفاده میشد. این ماده میتواند به سطح آمیزه مهاجرت کند و باعث مشکالتی شود. برای رفع این مشکالت، گوگرد پلیمری جایگزین آن شده است. در این تحقیق، اثر مقدار گوگرد محلول و همچنین گوگرد پلیمری بر نمودارهای رئومتری در دو دما بررسی، و با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج نشان داد که افزایش مقدار گوگرد زمان پیش پخت را کوتاه کرده و تفاوت بین کمینه و بیشینه مقدار گشتاور را زیاد میکند عالوه بر این گوگرد پلیمری کارایی باالتری داشته و خصوصیات نمودار رئومتری آن مشابه آمیزههایی با مقدار گوگرد باالتر است. عالوه بر این، مشخص شد که اثرات دما بر نمودارهای رئومتری در هر دو نوع گوگرد مشابه هم است. این نمودارها با کمک معادله ریاضی، شبیهسازی شده و پارامتر مربوط به آن در هر حالت به کمک برازش محاسبه شد.