| نویسندگان | رضا حصاری,محمد حسین زارعی رضایی,مهدی عسگری |
| نشریه | حکمت سینوی |
| شماره صفحات | 73-96 |
| شماره سریال | ۲۸ |
| شماره مجلد | ۷۲ |
| نوع مقاله | Full Paper |
| تاریخ انتشار | ۲۰۲۵ |
| نوع نشریه | الکترونیکی |
| کشور محل چاپ | ایران |
| نمایه نشریه | isc |
چکیده مقاله
چکیده
اسکندر افرودیسی در قرن دوم میالدی و درروزگار جالینوس میزیستهاست. وی بیشتر کتابهای ارسطو را
شرحکردهاست؛بهگونهای که میتوان چنین ادعانمود که وفادارترین و دقیقترین مفسر ارسطو محسوب
میشود. تفاسیر او از آثار ارسطو با دقت بیمانندی همراه است.ازجملهویژگیهای بارز او این است که
سعینمودهتناقضها و ناهماهنگیهای احتمالی در آثار برجایماندهازارسطورا رفعنماید. رسالههایی که از
وی تاکنون باقی مانده بیشتر توضیح دیدگاههای ارسطو در مسائل فلسفی است. رسالهای که وی دربارهی
زمان نگاشته یکی از رسائلی است که ویبهجهتتوضیح و دفاع ازرویکردارسطو نوشتهاست. اسکندر در
این رساله ضمنبیانبرخی از اقوال مطرح پیرامون زمان سعی در توضیح دیدگاه خود دارد. بررسی برخی ازِ
مباحث موجود در این رساله درضمنبیان چهار مطلباست:1)اقوال مطرح پیرامون زمان؛2)تعبیر «عدد»
نسبتبه زمان؛3)چگونگی عاد ّ بودن حرکتنسبتبهحقیقت زمان؛4)پیرامونکیفیت اتصال موجود در
حقیقت زمان.این رساله براساس سه نسخه از کتابخانههای دانشگاه تهران، دانشکدهیالهیات دانشگاه تهران
و مدرسهی سپهساالر است.ازآنجاکهنسخهی اصل در دسترس نبود، سعیشدهاستدر تصحیح این رساله از
روش قیاسی استفادهشود. هدف از تصحیح این رساله نهتنها تبیین برخی مطالبی است که اسکندربهطور
اجمالآنهارا بیاننمودهاست، بلکه نشاندادن تأثیر آن در فیلسوفان پس ازاواست
لینک ثابت مقاله