از جمله گمشده های انسان که می تواند نقش حیاتی و بسزایی در معنابخشی زندگی داشته باشد اعتقاد به خداست. معناداری زندگی انسان در ارتباط با اعتقاد به وجود خدا و تدبیر هدفمندانه ی عالم و انتخاب راه صحیح زندگی روشن می گردد و از آنجایی که آدمی هدفی جز سعادت و بیمی جز شقاوت ندارد، آنچه زندگی انسان را سعادتمند می سازد و به آن معنا و حیات می بخشد و آن را از پوچی و بیهودگی رها می سازد، روح توحید است. بنابراین آدمی در پرتو نور حقیقت توحید به آرامش و نشاط دست می یابد.