بررسی تاثیر نوع روش آبیاری بر عملکرد پیاز تحت تنش خشکی

Abstract

آب مهمترین عامل محدودکننده کشاورزی در کشور است. بنابراین استفاده بهینه از منابع آب موجود و مدیریت آنها با توجه به علم روز، امری بسیار حیاتی است. به این منظور اثر دو روش آبیاری (آبیاری کرتی و آبیاری قطرهای) و سه سطح ۷۵ و ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه) بر عملکرد گیاه پیاز خوراکی در استان خراسان جنوبی، شهر آیسک که دارای ، آبیاری ( ۵۰ آب و هوای نسبتاٌ گرم و خشک است، مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای ۱۳۹۷ انجام شد. مقدار آب مورد نیاز بر اساس بر اساس نرم افزار - کامل تصادفی با چهار تکرار در دو سال زراعی ۹۹ تعیین و با استفاده از کنتور حجمی این مقدار آب به هر کرت داده شد. مجموع مقداری آب مصرفی در هر دو cropwat روش یکسان میباشد. نتایج نشان داد عملکرد پیاز تحت تأثیر سطوح مختلف آبیاری، بیشترین تأثیر در عملکرد مربوط به ۹ تن در هکتار مربوط به تیمار % ۵۰ نیاز آبی / ۴۴ تن در هکتار و کمترین آن با میانگین ۹۵ / تیمار ۱۰۰ % نیاز آبی با میانگین ۹ ۴ کیلوگرم در مترمکعب / است. همچنین در صفت کارآیی مصرف آب پیاز مشخص شد روش آبیاری قطرهای با میانگین ۶۹ ۲ کیلوگرم در مترمکعب آب است. همچنین تأثیر سطوح / ۴۵ درصد بیشتر از روش کرتی با میانگین ۵۶ / آب به میزان ۴ ۴ کیلوگرم در مترمکعب آب تفاوت چندانی با تیمار / مختلف آبیاری در کارآیی مصرف آب در ۱۰۰ % نیاز آبی با میانگین ۶۴ % ۴ کیلوگرم در مترمکعب آب مشاهده نشد. در نتیجه آبیاری قطرهای نواری با سطح تنش ۷۵ / ۷۵ نیاز آبی با میانگین ۱۷ % نیاز آبی گیاه به ترتیب مناسبترین روش و سطح آب آبیاری برای گیاه پیاز در این منطقه است.