بازشناسی مؤلفه‌های همزیستی اجتماعی در فضاهای سنتی ایران

Abstract

در گستره متنوع کارکردهای فضای شهری، کارکرد اجتماعی به سبب تاثیرگذاری آن در بهبود کیفیت زندگی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در تحقق کارکردهای اجتماعی فضاهای شهری عوامل متعددی دخالت دارد، که یکی از مهمترین آن سبک و الگوی معماری است. مقاله حاضر با فرض وجود رابطه معنادار میان معماری فضاهای شهری و همزیستی اجتماعی، می‌کوشد وجوه گوناگون همزیستی اجتماعی را در فضاهای سنتی شهر ایرانی مورد تحلیل و ارزیابی قرار دهد. نوشتار حاضر با اتخاذ رویکرد کارکردگرایانه و با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی تدوین شده است. دستاوردهای حاصل از این بررسی نشان می‌دهد که فضاهای سنتی ضمن رفع نیازهای گوناگون آحاد جامعه، بستر تعاملات انسانی و همزیستی شهروندان را فراهم ساخته است. پیامدهای حاصل از این همزیستی، افزایش نشاط اجتماعی، سرزندگی، احساس امنیت شهروندان و مشارکت آنها در کنش‌های نوع دوستانه است.