تأثیر استفاده از سیلیسیم بر برخی از ویژگیهای فیزیولوژیکی، عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان (Helianthus.annus L .) تحت سطوح مختلف رطوبتی

Abstract

چکیده آب قابلدسترسی، عامل اصلی محدودکننده رشد و تولید محصول در مناطق خشک است. در این راستا بهمنظور بررسی تأثیر کاربرد سیلیسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان تحت سطوح مختلف رطوبتی، آزمایشی بهصورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در شهر گناباد انجام شد. عامل اصلی آبیاری با سطوح مختلف رطوبتی بر 60 درصد نیاز آبی، سطح رطوبتی 80 درصد نیاز آبی، سطح رطوبتی 100 اساس نیاز آبی شامل چهار سطح (سطح رطوبتی درصد نیاز آبی) و عامل فرعی زمان مصرف سیلیسیم در چهار سطح (بدون کاربرد (شاهد)، 40 درصد نیاز آبی و سطح رطوبتی کاربرد در مرحله رویشی، کاربرد در مرحله زایشی، کاربرد در مرحله رویشی و زایشی) بود. نتایج آزمایش نشان داد که کاهش درصد نیاز آبی موجب کاهش قطر طبق، وزن خشک طبق، شاخص کلروفیل، محتوی 40 درصد به 100سطح رطوبتی از نسبی رطوبت، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، درصد و عملکرد روغن کیلوگرم در 10458/21 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیک ( 1730/8 شد؛ بهطوریکه کمترین مقدار عملکرد دانه ( درصد نیاز آبی به دست آمد. همچنین کاربرد سیلیسیم تحت سطوح کم آبیاری بر اساس 40هکتار) در تیمار سطح رطوبتی کیلوگرم در 7572/96 نیاز آبی باعث بهبود اثرات کاهش سطوح رطوبتی در صفات مورد بررسی شد. بیشترین عملکرد دانه ( درصد نیاز آبی و کاربرد سیلیسیوم در مرحله رویشی و زایشی به دست آمد و کمترین 80هکتار) در تیمار سطح رطوبتی درصد نیاز آبی و بدون کاربرد سیلیسیوم ثبت گردید. 40 کیلوگرم در هکتار) در تیمار سطح رطوبتی 1193/54مقدار آن ( 1/5 ،2/5 همچنین کاربرد سیلیسیوم در مرحله رویشی و زایشی نسبت به تیمار عدم کاربرد (شاهد) به ترتیب باعث افزایش درصد نیاز آبی شد. بهطورکلی نتایج نشان داد 40 و 60 ،80 برابری عملکرد روغن در سطوح مختلف آبیاری شامل 2/5و درصد نیاز آبی باعث جبران اثرات سوء کاهش سطح 80استفاده از سیلیسیم در مرحله رویشی و زایشی در سطح رطوبتی رطوبتی در صفات مورد بررسی گردید.