بررسی اثر استفاده از دیاتومیت بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود (Cicer.arietinum L.) تحت رژیم های مختلف آبیاری

چکیده مقاله

تنش رطوبتی خصوصاً در دوره رشد زایشی از مهم ترین عوامل کاهش دهنده عملکرد گیاه نخود محسوب می شود. در این راستا به منظور بررسی تاثیر کاربرد دیاتومیت بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود تحت رژیم های مختلف آبیاری، آزمایشی در سال زراعی 1396-1397 در شهر خواف انجام شد. این پژوهش بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عامل­اصلی رژیم‌های مختلف آبیاری شامل پنج سطح (دیم کامل، آبی کامل، یک نوبت آبیاری فقط در مرحله رویشی، یک نوبت آبیاری فقط در مرحله زایشی، دو نوبت آبیاری شامل یک نوبت در مرحله رویشی و یک نوبت در مرحله زایشی) و عامل­فرعی مقادیر دیاتومیت در سه سطح (صفر، 5/3 تن در هکتار و 7 تن در هکتار) بود. نتایج نشان داد که کاهش دور آبیاری از آبیاری کامل به دیم موجب کاهش تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن صد دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت شد و نیز درصد پوکی غلاف را افزایش داد. همچنین اثر کاربرد دیاتومیت بر صفات مورد بررسی معنی دار و باعث بهبود آن ها شد. اثر متقابل آبیاری و کاربرد دیاتومیت نیز بر تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک نخود معنی­دار بود. بر اساس نتایج در همه سطوح آبیاری کاربرد 7 تن در هکتار دیاتومیت باعث افزایش عملکرد دانه شد. به‌طورکلی نتایج نشان داد استفاده از 7 تن در هکتار دیاتومیت مناسب­ترین مقدار در افزایش عملکرد نخود تحت شرایط تنش و غیر تنش می‌باشد.