کارایی همبندکننده‌های مختلف در تثبیت و جامدسازی فلزات سنگین و مقاومت فشاری لجن کارخانه کاشی و سرامیک نیلوفر بیرجند

Abstract

زمینه و هدف: فلزات سنگین معمولا در غلظت‌های بالا، در فاضلاب صنایع یافت شده و با ورود به آب و خاک و زنجیره غذایی، اثرات سمی بر انسان و سایر جانداران خواهد گذاشت. روش تثبیت و جامدسازی در تصفیه لجن‌های حاوی فلزات سنگین کاربرد دارد. در این تحقیق، تثبیت و جامدسازی لجن صنایع کاشی و سرامیک، با کاربرد سیمان و افزودنی‌های آب، آهک، میکروسیلیس و خاک رس معمولی بررسی گردید. مواد و روش‌ها: در این تحقیق با استفاده از طراحی آزمایش‌ها به روش سطح پاسخ به بررسی اثر افزودنی‌های مختلف بر مقاومت فشاری نمونه و غلظت فلزات پس از آبشویی نمونه‌های تثبیت و جامد شده پرداخته شد. بدین ترتیب، میزان خطر زائدات پس از تثبیت و جامدسازی و نیز میزان تحمل نمونه‌ها در برابر بارهای محیطی ارزیابی گردید. یافته‌ها: طبق نتایج در مقادیر بالای سیمان، مقاومت فشاری بیشترین مقدار را داشته‌است. با کاهش مقدار پسماند و جایگزینی مقدار بیشتر آهک، رس و میکروسیلیس نیز مقاومت فشاری افزایش یافت. طوری‌که در حالت بهینه، با 77/5% آهک، 69/8% رس، 35/4% میکروسیلیس و 84/51% سیمان، مقاومت فشاری حداکثر حدود kg/cm2 116 بدست آمد. کمترین غلطت کروم در مقدار آهک 23/11%، رس 31/21%، میکروسیلیس 65/10% و سیمان 46/27% برابر با mg/L 0782/0بوده؛ و در مقدار آهک 23/11%، رس 31/21%، میکروسیلیس 35/4% و سیمان 76/33% کمترین غلطت سرب (mg/L 0043/0) حاصل شد. نتیجه‌گیری: بیشترین اثرگذاری همبندکننده‌ها در مقاومت فشاری مربوط به سیمان بوده‌است. همچنین کاربرد آهک، رس، میکروسیلیس و سیمان، کاهش موثر غلظت کروم و سرب در آبشویی نمونه‌های تثبیت شده، را نتیجه داد.