جامعه پذیری قرآنی،پایدارترین روش اشاعه اجتماعی قرآن

Abstract

اشاعه معارف قرآن یکی ازدغدغه¬های اساسی جامعه اسلامی بوده، هست و خواهد بود؛ اما سوال این است که کدام روش اشاعه، قرآن را درجامعه تاثیرگذارتر و پایدارتر می¬کند؟ جستجوی پاسخ پرسش مزبور، از خود قرآن مجید، هدف پژوهش است. روش این پژوهش کیفی و ترکیبی از سه رویکرد تحلیل محتوای کیفی، تحلیل گفتمان انتقادی و گرندد تئوری است. یافته¬های نشان می¬دهد، انسان موجودی بالقوه اجتماعی است که در فرآیند جامعه-پذیری، با انتخاب خود و با دو گوهر ادراک و عمل، بالفعل گردیده، از نقص به کمال می¬رود. در جریان جامعه پذیری، فرد با ادراک محتوای فرآیند مزبور و عمل برطبق آن، همان چیزی می¬گردد که ادراک و عمل¬کرده است؛ به گونه¬ای که امکان جداسازی او و آنچه «گردیده»، نیست. در این برداشت انسان موجودی دائما درحال «شدن» است که ادرک و عمل، مستمرا عین ذات و شخصیت او شده، تجسم عینی می¬یابند.در نتیجه کسی¬که همه ارزش-ها، باورها و هنجارهای اجتماعی را ادراک و عمل کند، جامعه با همه مظاهرش در او عینیت یافته، تجلی می¬کند؛ و فردی هم که همه دین را ادراک و عمل کند، همه دین شده، دین بتمامه در او تجسم عینی یافته، تجلی می¬کند. نتیجه اینکه پی¬گیری اشاعه قرآن از طریق جامعه¬پذیری و آنهم در شش سال اول زندگی و در خانواده، پایدارترین اشاعه قرآنی را شکل خواهد داد.