تاثیر عیار مس سولفیدی-اکسیدی خوراک بر عملکرد مدار فلوتاسیون یک کارخانه فرآوری مس در شهرستان بردسکن

Abstract

عملکرد مدار فلوتاسیون مس یک کارخانه فرآوری در شهرستان بردسکن استان خراسان رضوی در یک بازه زمانی سه ماهه مطالعه شد. کانسنگ مس خوراک این کارخانه حاوی کانی¬های اکسیدی مس¬دار شامل مالاکیت و به مقدار کمتر آزوریت و آتاکامیت، کانی¬های سولفیدی مس¬دار شامل کالکوزیت و بورنیت و کانی¬های باطله از جنس آلومینوسیلیکات¬ها و رس¬ها است. در بازه زمانی مورد مطالعه عیار مس اکسیدی خوراک در گستره 3468/0% تا 44135/0%، عیار مس سولفیدی خوراک در گستره 326/0% تا 349/0% و عیار مس توتال در بازه 6728/0% تا 803/0% بود. بررسی عملکرد این مدار فلوتاسیون که مس موجود در کانسنگ خوراک تقریباً بطور مساوی از مس اکسیدی و مس سولفیدی تشکیل شده است نشان داد که بازیابی مس اکسیدی در کنسانتره در حدود 40% بازیابی مس سولفیدی بیش از 80% و بازیابی مس توتال در حدود 60% است. بنابراین دلیل اصلی افت بازیابی در این مدار فلوتاسیون به واسطه بازیابی پایین مس اکسیدی است. با افزایش عیار مس اکسیدی در خوراک، بازیابی مس سولفیدی به مقدار زیادی کاهش پیدا می¬کند و بازیابی مس اکسیدی افزایش یافته است، بطوریکه بازیابی کلی مس تغییری ندارد. همچنین با افزایش محتوای مس اکسیدی در خوراک، عیار مس اکسیدی کنسانتره و در نتیجه عیار مس توتال کاهش می¬یابد.