کاربرد مدل هیبریدی FEM-ACO در تعیین مکان های بهینه چاه های برداشت

چکیده مقاله

در این مقاله، یک مدل هیبریدی بهینه سازی شبیه سازی برای ارزیابی سیاست پمپاژ مطلوب در یک آبخوان مصنوعی استفاده شده است. در اینن – مطالعه میزان افت سطح آب زیرزمینی در یک آبخوان آزاد فرضی به مساحت 5 / 1 کیلومترمربع و سه هدایت هیدرولیکی متفاوت با ضخامت 100 متنر و هم چنین تعداد ده حلقه چاه برداشت مورد بررسی قرار گرفت. جهت تخمین سطح آب زیرزمینی آبخوان از روش اجنزای مدندود و جهنت بهیننه سنازی موقعیت چاه های برداشت از الگوریتم جامعه مورچگان استفاده شد و در نهایت مدل FEM-ACO ارائه گردیند. موقعینت چناه هنای برداشنتی بنا دبنی مشخص به صورتی بهینه یابی می شود که میزان افت سطح آب زیرزمینی در آبخوان کمینه گردد. در این راستا تعداد مقادیر مختلف تعداد مورچه ها، تأثیر میزان تبخیر فرامان و تأثیر درصد نخبه های یک مجموعه از مورچه ها بر مقدار تابع هدف مورد بررسی قرار گرفت. نتنای نشنان داد کنه الگنوریتم هنای مورچگان ترتیبی و الگوریتم مورچگان نخبه با عملکردی تقریباً یکسان بهترین عملکرد را در بین الگوریتم هنای مورچگنان داشنته انند و پنا از آن هنا، الگوریتم جامعه مورچگان و الگوریتم مورچگان بیشینه کمینه در رتبه های بعدی قرار دارند. تمامی الگوریتم های مورچگان خیلی زود به همگرایی رسیدند - که این همگرایی زودرس به یک بهینه سراسری مناسب را می توان به دلیل استفاده از قیود زنجیره ای دانست. در نهایت بعد از بررسی مدل ارائنه شنده، موقعیت مناسب چاه های برداشت مشخص گردید. هم چنین نتای نشان داد که حداکثر افت آب آبخوان حدود 5 / 2 متر می باشد.