ترسیم حریم کمّی چاههای برداشت به کمک الگوریتم گام تصادفی و مدل شبیه سازFEFLOW

چکیده مقاله

ترسیم و تعیین حریم کمّی چاهها از جمله اقداماتی است که باید در هر آبخوان صورت بگیرد. روشهای مورد استفاده به منظور رسم این محدوده در دو بخش ساده و پیچیده قرار میگیرند. در بخش ساده از چندین رابطه ریاضی و در بخش پیچیده از مدلهای عددی استفاده میشود. در اینن پنهوهش برای اولین بار با استفاده از الگوریتم گام تصادفی و مدل عددی اجزاء محدود، حریم کمّی چاههای موجود در یک آبخوان استاندارد محصور و آبخوان آزاد بیرجند تعیین و ترسیم شدند. پس از مدلسازی سطح آب زیرزمینی در دوره 12ماهه 1391-1390به کمک شنییهسناز ،FeFlowحنریم کمّنی بنرای چاهها ترسیم شدند. در آبخوان استاندارد حریم کمّی برای هر سه چاه بهرهبرداری به صورت جداگانه در دو دوره 50و 180روزه ترسیم شدند. نتایج نشان دادند که کشیدگی حریم برای هر سه چاه به سمت قسمتی از آبخوان میباشد که سطح آب زیرزمینی بالاتری نسیت به بقیه منناق دارد. همچننین در مناققی از آبخوان که قابلیت انتقال بیشتری دارند، حریم عریضتر بوده و با ورود به مناققی با قابلیت انتقنال کمتنر، از عنرن آن کاسنته و بارینکتنر میشود به قوریکه در چاه شماره دو عرن حریم در منطقه 302/86 ،3متر بوده و این در حالی است که در منطقه 2کنه قابلینت انتقنال کمتنری دارد، 267/46متر میباشد. در آبخوان بیرجند که شامل 190حلقه چاه است، 5چاه به قور دلخواه انتخاب شدند و حریم کمّی برای آنهنا در دو دوره پننج و سی ساله ترسیم شدند. نتایج نشان دادند که کشیدگی حریم به سمت مرزهای هد ثابنت مطناب بنا الگنوی جرینان بنوده و دو پنارامتر دبنی و هندایت هیدرولیکی نقش بسزایی در شکل آن دارد. به قوریکه در چاه شماره ،5که کمترین دبی برداشت را دارد، قول حریم در دوره 5ساله حداقل مقدار یعنی 364/62متر داشته است