نویسندگان | سمیه حمیدی,علی اکبر یاری القار,احمد بخشی |
---|---|
نشریه | تحقیقات سیاسی بین المللی |
شماره صفحات | ۱۸-۳۸ |
شماره سریال | ۳ |
شماره مجلد | ۴۳ |
ضریب تاثیر (IF) | 0.086 |
نوع مقاله | Full Paper |
تاریخ انتشار | ۲۰۲۱ |
رتبه نشریه | ISI |
نوع نشریه | چاپی |
کشور محل چاپ | ایران |
نمایه نشریه | isc |
چکیده مقاله
پس از توافق هستهای دو انگاره تثبیتی و تنقیدی نزد افکار عمومی مشهود بود که با یکجانبهگرایی ترامپ، انگاره دوم قوت یافت. مساله نوشتار حاضر ایناست که با خروج آمریکا از برجام، ایران چه باید بکند و بر چه اساسی میتوان خروج گامبهگام ایران را از لحاظ حقوقی و سیاسی منطقی و قانونی عنوان کرد؟ دیگر اینکه طرفین با چه محظوراتی مواجه بودند که توافقی را امضا کردند که در هر دو سو منتقدان فراوانی داشت؟ دو دستاورد پژوهش ایناست که اولا طرفین بهویژه ایران با محظورات فراوانی هنگام عقد قرارداد مواجه بودند که بهرغم مخالفت با آن از هر دو طرف، با کاربست نظریه عقلانیت محصور هربرت سایمون این قرار داد چند جانبه را امضا نمودند. و انگهی با خروج آمریکا از برجام، اگر جمهوری اسلامی ایران تعهد به قرارداد را بر خلاف منافع ملی خود تلقی نماید؛ مطابق مکانیزم ماشه که یک سیستم خود بسنده است؛ قابلیت حقوقی و سیاسی تقلیل تعهدات یا برگشت به وضعیت پیشا برجامی را دارد. روش تحقیق در این مقاله تحلیلی – توصیفی با تاکید بر تحلیل تصمیمگیری مستند بر نظریه های هربرت سایمون و جک اسنایدر است.ابزار گردآوری داده ها نیز مبتنی بر منابع کتابخانه ای و اینترنتی می باشد.
tags: ایران برجام کشورهای 1+5 عقلانیت محصور دستاوردها مکانیزم ماشه