امنیت، مقوله ای اساسی در هر نظام اجتماعی است و جوامع، برقراری امنیت اجتماعی را یکی از اولویت های اصلی خود می‌دانند. دو دیدگاه کلی در مورد امنیت وجود دارد: دیدگاه سنتی امنیت، که از آن به عنوان امنیت مضیّق نیز نام می یبرند. در این دیگاه که به دیدگاه امنیت دولت-محور شناخته می شود، درگیری هاى نظامى خارجى را مدّ نظر قرار مى داد و خشونت داخلى را نادیده می گرفت. تمرکز صرف بر تهدیدات خارجى باعث شده بود که در این دیدگاه تأمین امنیت مردم در درون کشور رنگ ببازد . با از بین رفتن جنگ سرد، برداشت سنتی از امنیت، مفهوم خود را از دست داد و تفسیرهای موسّع از امنیت حوزهای اجتماعی اقتصادی و فرهنگی را نیز در برگرفت و چالش‌های امنیتی از قبیل کثرت‌گرایی؛ بنیاد‌گرایی، مسائل قومی‌– فرقه ای، کمبود منابع، تروریسم و... مطرح شد. به طور کلی می‌توان تهدیدات امنیتی در قرن بیست و یکم را: 1- دولتهای ضعیف 2- جوامع مدنی ضعیف 3- تهدیدات سیاسی و اقتصادی( شامل فقر، بیماری‌ها و محیط زیست) 4- مبارزات درون دولتی5- جنگهای داخلی، قتل عام 6- سلاح‌های هسته ای 7- تروریسم 8- جرایم سازمان یافته فرامرزی و دولتی نام برد که هر کدام به نوعی در ابتدا تهدید کننده امنیت انسانی و سپس امنیت ملی و بین‌المللی می‌باشند. به هرحال، با روند رو به رشد انقلاب ارتباطات و خودنمایی عنصر کارگزار انسانی و توجه به انسان در کنار دولت ها و نه به عنوان جایگزین آنها، توجه متفکران به این عرصه یعنی امنیت انسانى جلب شد. در این دوران تأکید در حوزه امنیت نه بردولتها، بلکه بر انسان است و این همان تفاوت ظریف بین دیدگاه سنتی و مدرن امنیت است. همانطور که ذکر شد جلد دوم این کتاب تحت عنوان مشکل آفریقایی- راه حل آفریقایی :کاربست منطقه‌ای و قاره‌ای امنیت، با توجه به تقسیم پنج گانه اتحادیه آفریقا در مورد مناطق جغرافیایی این قاره، در مقالاتی جداگانه به بررسی وضعیت امنیت در هر کدام از مناطق پرداخته و راهکارهای برون رفت از وضع موجود، با تاکید بر صلح سازی و معماری صلح و امنیت ارائه گردیده است