تعیین قابلیت کاربری کشاورزی در منطقه سیستان با استفاده از مدل FAHP

Abstract

یکی از موضوعات مهم و اصلی جهان استفاده بهینه از اراضی برای تأمین احتیاجات جمعیت در حال رشد میباشد. در حقیقت بهرهبرداری بهینه و اصولی از منابع طبیعی سرزمین و ساماندهی کاربری اراضی بر اساس توان اکولوژیکی آن، نقش مهمی در مدیریت محیط و جلوگیری از تخریب محیطزیست در راستای توسعه پایدار دارد. مطالعات ارزیابی تناسب اراضی و تخمین پتانسیل آنها در شرایط فعلی و آتی، میتواند کمک به سزایی در استفاده بهینه از اراضی باشد. در حال حاضر کشاورزی بهعنوان یکی از مهمترین بخشهای اقتصادی کشور، نقش مهمی در رسیدن به توسعه پایدار ایفا میکند. از آنجاییکه کاربری کشاورزی شرایط محیطی خاصی را میطلبد، لذا توسعه منطقی کشاورزی مستلزم استفاده از اصول و روشهای علمی و شناخت قابلیتهای محیطی میباشد. از طرفی با توجه به اثرات زیستمحیطی عظیم کشاورزی از جمله تخریب و فرسایش خاک، بیابانزایی، جنگلزدایی و ... در نواحی حاشیه شهرها، ارزیابی قابلیت اراضی ضروری به نظر میرسد. در این پژوهش با استفاده از معیارهای اکولوژیکی و اقتصادی-اجتماعی، توان کاربری کشاورزی دشت از قابلیت بالایی در تعیین مناطق FAHP ارزیابی شده است. نتایج نشان داد که روش FAHP سیستان با کمک روش مناسب برای کاربری کشاورزی برخوردار است. براین اساس میتوان نتیجه گرفت تجزیه و تحلیل چند معیاره موجب زیاد شدن دقت ارزیابی برای مکانیابی میشود و مدل تلفیقی راهحل موثری جهت کمک به تصمیمگیری گروهی ارزیابان ارائه می دهد