| Authors | احمد خسروی |
|---|---|
| Conference Title | اولین همایش ملی "کارکرد وقف در توسعه انسانی با تاکید بر وقف علمی" |
| Holding Date of Conference | ۲۰۱۹-۱۱-۱۹ |
| Event Place | بیرجند |
| Page number | ۰-۰ |
| Presentation | SPEECH |
| Conference Level | Internal Conferences |
Abstract
وقف علمی به عنوان یکی از مهمترین راه¬کارهای مشارکت همگانی در امر آموزش محسوب می¬شود. در اینگونه از وقف¬ها عمدتا یکطرف آن دانشگاه¬ها هستند. دانشگاه¬ها در ایران در قالب دانشگاه دولتی، آزاد اسلامی، پیام نور، غیر انتفاعی و علمی-کاربردی می¬باشند که همگی برابر اساسنامه¬شان دارای شخصیت حقوقی مستقل، چه شخص حقوقی حقوق عمومی و چه شخص حقوقی حقوق خصوصی هستند. آنچه در قانون مدنی در باب وقف ذکر شده مربوط به اشخاص خصوصی است و در اشخاص حقوقی حقوق عمومی، بدلیل شرایط خاص آن برخی شرایط مقرر در مبحث وقف از قانون مدنی را همانند اشخاص خصوصی ندارند. بهمین جهت این سئوال مطرح می¬شود که آیا وقف به دانشگاه یا وقف دانشگاه از لحاظ حقوقی صحیح است؟ در این خصوص نظریات مختلفی وجود دارد. برخی قائل به صحت اینگونه وقف هستند و برخی دیگر آن را صحیح نمی¬دانند. در این مقاله سعی شده تا ضمن تبیین ماهیت حقوقی وقف، وضعیت دانشگاه¬ها به عنوان یک شخصیت حقوقی مستقل بررسی شده و استدلال هر کدام از موافقین و مخالفین مورد بررسی قرار گیرد.
tags: وقف، دانشگاه، شخصیت حقوقی، اشخاص حقوقی حقوق خصوصی، اشخاص حقوقی حقوق عمومی