مولفه های بودجه ریزی شهری مشارکتی شایسته با نگاهی به نظام حقوقی ایران

Abstract

بودجه¬ریزی مشارکتی یک فرآیند تصمیم¬گیری مشترک است که در طی آن شهروندان و مقامات محلی در مورد تخصیص نهایی منابع بودجه¬ای در شهرهایشان تصمیم¬گیری می¬کنند و می¬تواند بهترین روش برای شفاف¬سازی در سیستم عدم تمرکز محلی که در آن تصمیم¬گیری¬ها به نمایندگان مردم واگذار شده است تلقی شود.علیرغم این مزیت، مسئله قابل بحث این است که این روش بدلیل مشکلات متعددی که دارد و از جمله هزینه¬های زیاد آن، آیا قابلیت اجرایی دارد و یا صرفاً در سطح نظری بحث می¬شود. بررسی مزایا و آثار مطلوب آن در مقایسه با تنگناهای پیش رو و همچنین تجربه برخی کشورها در این زمینه که آثار مطلوبی نیز به دنبال داشته، می-تواند دال بر امکان اجرایی شدن آن در نظام حقوقی کشورهای دیگر و از جمله ایران باشد. این در حالی است که توجه به برخی مواد قانون شوراهای اسلامی نشان می¬دهد که زمینه اجرای آن در نظام حقوقی بودجه ریزی ایران با سازوکارهای پیش بینی شده ی فعلی میسر نیست. تقویت نهادهای محلی چون شوراها و شورایاری ها و پیش بینی سازوکارهای قانونی لازم در راستای تعیین الزام برای بودجه‌ریزی مشارکتی باید در راس اصلاحات قانونی در قوانین بودجه ریزی شهری ایران قرار گیرد.