حق به شهر و امکان شناسایی آن در نظام حقوقی ایران

Abstract

امکان استفادة برابر از بهرهها و ظرفیتهای شهر برای همة ساکنان آن موضوعی است که به مطالبهای مهم تبدیل شده و علت اصلی آن نیز مشکالت و معضالت انسانی و محیطی بیشماری است که برای شهرها بهوجود آمده است. یکی از الزامات برای حل این معضالت به رسمیت شناختن شهروندی محلی و حق به شهر است. همچنانکه برخی از شهرهای مهم جهان نیز اسنادی را در این خصوص تدوین کردهاند. اینکه آیا در خصوص شهرهای ایران امکان تدوین قانون یا منشور حق به شهر وجود دارد یا خیر، نیازمند بررسی و شناسایی ماهیت حقوقی حق به شهر است. در این مقاله سعی شده تا ضمن تعریف و تبیین ماهیت حق به شهر، مهمترین اسناد، اعم از اسناد بینالمللی و داخلی در این زمینه بررسی شود و سپس آسیبهای شهرهای ایران که شناسایی حق به شهر را ضروری مینماید، بررسی و در نهایت مصادیق تأمین این حق مورد بیان شود.