شوراهای اقتصادی شهروندی؛ ابزار مردمی سازی حقها ی اقتصادی شهروندان (نگاهی به تجربه انگلستان)

چکیده مقاله

کسانی که تحت تأثیر آثار منفی تصمیمات اقتصادی هستند ، اغلب کسانی هستند که کمترین قدرت و توانایی را برای تأثیرگذاری بر آن دارند. مطابق آخرین گزارش مرکز پژوهشهای مجلس در ایران، درصد جمعیت زیر خط فقر مطلق در کشور در سال ۱۴۰۰ برابر ۳۰/۴ درصد بوده است. در حالی که دو موضوع فقر و نبودِ مشارکت شهروندان در اقتصاد از هم متمایز هستند، بسیاری براین نظرند که محرومیت اقتصادی با ناتوانی در دسترسی، نفوذ و تعامل با اقتصاد تداوم مییابد. نویسندگان در این مقاله که به روشی تحلیلی-توصیفی و استفاده از منابع کتابخانهای صورت گرفته است به این نتیجه رسیدهاند که دموکراتیکسازی اقتصاد از جمله راههای برونرفت از چرخه معیوبِ استمرار فقر است و بدین منظور تشکیل شوراهای اقتصادی شهروندی و عینیتبخشی به آن در چهارچوب قانون میتواند اثرگذار باشد. تشکیل این شوراها میتواند منتهی به تقویت توانایی شهروندان برای اثرگذاری بر سیاستهای اقتصادی ملی و محلی و تقویت مشروعیت و اعتبار سیاستگذاری اقتصادی