بررسی ساختار و سبک نوشتاری زنانه در رمان « آن مادران این دختران» اثر بلقیس سلیمانی

Abstract

نوشتار زنانه و تفاوتهای زبانی زنان و مردان از نیمه دوم قرن بیستم، بهعنوان یکی از شاخههای نقد فمنیستی در کشورهای غربی مطرح شد. طرفداران این نظریه در آغاز با تأثیر از اندیشههای این جنبش، نوشتار زنان را در قیاس با کالم مردان، از منظر تضاد مطرح کردند و در پی کشف زبانی زنانه بودند که با روحیات و خلقیات لطیف زنانه هماهنگ باشد. بلقیس سلیمانی متولد 2431 به عنوان زن، در بیشتر آثارش متعهد به ساختار روحی و روانی و سبک زنانهاش بوده است. در این مقاله سعی شده است با توجه به اهمیت نقد ساختارگرایانه و مسأله مهم زبان و جنسیت در پژوهشهای معاصر، به رمان» آن مادران این دختران« پرداخته شود تا به این پرسش پاسخ داده شود که نویسنده چگونه و چقدر از مباحث مربوط به سبک نوشتاری زنانه پیروی کرده است؟ در راستای دستیابی به پاسخ این پرسش، این مقاله با روش توصیفی کوشیده است مهمترین مؤلفههای این سبک نوشتاری را بررسی و سپس با ارائه نمونههایی از متنِ رمان به تحلیل دادهها بپردازد. نتایج تحقیق نشان میدهد که سلیمانی در سطح واژگان با کاربرد تکرار، با تنوع رنگ واژهها و اشاره به واژگان مرتبط با زنان توانسته عواطف زنانه را برجستهتر سازد و با بهکارگیری جمالت مؤدبانه و کنایههایی مشحون از کلمات عامیانه و با استفاده از جمالت دعایی، صمیمیت و نگرش زنانه در این رمان، سبک زنانهنویسی را بیشتر نمایان سازد. او با بهکارگیری کلمات مبهم، پرسشی و تعجبی گفتگوهای درونی این سبک را تقویت نموده است.