بررسی اثر بیوچار و تغذیه گوگردی بر خصوصیات موفولوژیکی و فیزیولوژیکی گیاه دارویی مرزه

Abstract

به منظور بررسی اثر بیوچار و تغذیه گوگردی در مرزه، آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی طی دو 14 و 24 تن در هکتار( ، 1311 ( در مجتمع آموزش عالی گناباد با سه تکرار انجام شد. مقادیر مختلف بیوچار )شامل مقادیر صفر، 5 - سال زراعی ) 1441 به عنوان عامل اصلی و تیمارهای تغذیه ای گوگردی )شامل کاربرد خاکی گوگرد، محلول پاشی نانوکود گوگرد و شاهد( به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج آزمایش نشان داد که در هر دو سال زراعی بیشترین ارتفاع بوته )به ترتیب با 41 و 31 سانتی متر ارتفاع بوته در سال زراعی اول و دوم( و تعداد شاخه فرعی )با ترتیب با 22 و 34 شاخه فرعی در سال زراعی اول و دوم( در تیمار کاربرد تلفیقی 24 تن در هکتار بیوچار و محلول پاشی نانوکود گوگرد بدست و کلروفیل کل زمانی بروز یافت که از آن ها همزمان با زغال زیستی استفاده b کلروفیل ،a آمد. بیشترین تأثیر تیمارهای تغذیه ای گوگردی بر میزان کلروفیل 54 و 22 ، 14 و 24 تن در هکتار بیوچار به ترتیب 42 ، در شرایط محلول پاشی نانوکود گوگرد همزمان با کاربرد 5 a گردید، به عنوان مثال میزان کلروفیل 54 و 23 درصد در سال زراعی دوم بیشتر از مقدار این صفت در شرایط محلول پاشی جداگانه نانوکودگوگرد بود. ، درصد در سال زراعی اول و به ترتیب 43 به طور کلی بر اساس نتایج این پژوهش، به نظر می رسد مصرف تلفیقی زغال زیستی با تغذیه گوگردی ضمن بهبود خصوصیات کمی مرزه می تواند منجر به بهبود ویژگی های فیزیولوژیکی آن شود.