پاسخ باکتری‌های جدا شده از مزارع زعفران به تنش‎های شوری و خشکی در شرایط آزمایشگاهی

Abstract

با توجه به شرایط اقلیمی ایران، تنش‌های محیطی مانند شوری خاک و خشکی نقش مهمی در کاهش تولید محصولات کشاورزی دارد. بهره‌گیری از ریزجانداران مفید خاکزی که روابط متقابلی با ریشه گیاهان دارند برای مدیریت تولیدات کشاورزی حائز اهمیت است. هدف از این پژوهش ارزیابی توان تحمل باکتری‎های جدا شده از خاک مزارع زعفران به تنش‎های شوری و خشکی در شرایط آزمایشگاهی بود. نتایج نشان داد که هر 10 جدایه مورد بررسی توان رشد مناسبی در شرایط بدون تنش داشتند. با افزایش سطح شوری از صفر به 40 دسی زیمنس بر متر، بیشترین کاهش رشد مربوط به جدایه S1 (85 درصد) و کمترین کاهش رشد مربوط به جدایه S9 (5/63) بود. همچنین در سطح شوری 40 دسی زیمنس بر متر، بیشترین و کمترین رشد باکتری‌ها به‎ترتیب مربوط به جدایه‌های S5 و S1 بود. از طرفی، در پتانسیل آب 10- بار، جدایه S10 نسبت به شرایط بدون تنش خشکی، 9/78 درصد کاهش رشد نشان داد. در این سطح پتانسیل آب، کمترین کاهش رشد باکتری‌ها (46 درصد) نسبت به شرایط بدون تنش به جدایه S1 مربوط بود. با توجه به تحمل نسبتا زیاد اغلب جدایه‎های مورد مطالعه به تنش‌های شوری و خشکی، می‎توان از آن‌ها برای ارزیابی‌های تکمیلی و درنهایت تولید کودهای زیستی با کیفیت استفاده کرد.