ارزیابی حساسیت و پهنهبندی زمینلغزش با استفاده از الگوریتم ماشین بردار پشتیبان مطالعه موردی: حوزه آبخیز شهرستانک عیلکی شهرستان خوسف

Abstract

پهنهبندی حساسیت زمینلغزش باهدف پیشبینی و پیشگیری از خطرات آنها برای حفظ و تقویت پایداری محیط زیستی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی انسانها بسیار مهم است. در این تحقیق بهمنظور ارزیابی حساسیت و پهنهبندی زمینلغزش از مدل الگوریتم ماشین بردار پشتیبان ) SVM ) که یک روش جدید، مبتنی بر تئوری یادگیری آماری است استفاده گردیده است. جهت انجام پژوهش نسبت به شناسایی نواحی دارای حرکت های تودهای و ثبت 38 نقطه لغزشی در سطح منطقه موردمطالعه اقدام گردید. همچنین 14 عامل شامل کمیت شیب، جهت شیب، زمینشناسی، فاصله از گسل، فاصله از آبراهه، فاصله از راه، انحنای معمولی شیب، انحنای طولی شیب، انحنای عرضی شیب، بارندگی، شاخص TWI ، تابش سالیانه خورشید، شاخص NDVI ، و کاربری اراضی که در وقوع حرکات تودهای حوزه مؤثر ارزیابی گردیدند، انتخاب گردید. رتبهبندی عوامل مؤثر نشان داد که عوامل لیتولوژی، جهت شیب، شیب و فاصله از گسل به ترتیب با 32 ،% 17% ، 9% و 8 % سهم بری از تاثیر مجموع عوامل، بهعنوان تأثیرگذارترین عوامل در وقوع لغزشهای منطقه موردمطالعه میباشند. اجرای SVM ، سطح زیر منحنی 0.99 AUR = برای دادههای آموزشی و 0.79AUR = برای دادههای صحت سنجی را نشان داد که برای پهنهبندی حساسیت زمینلغزش منطقه موردمطالعه استفاده گردید.