ارزیابی دو روش ریز مقیاس نماییSDSM و اصلاح اریبی در برآورد حداکثر و حداقل دما در دوره گذشته و آینده(مطالعه موردی: ایستگاه هواشناسی بشرویه)

چکیده مقاله

تغییر الگوی بارش در کنار نوسانات دمایی از جمله مهمترین اثرات تغییر اقلیم به شمار می آید. اولین گام در مطالعات تغییر اقلیم برآورد چشم انداز داده¬های اقلیمی و هیدرولوژیکی نظیر دما و بارش دردوره آینده (سناریوهای اقلیمی) می باشدکه برای این امراز مناسب ترین ابزارها می توان به خروجی مدل¬های اقلیمی GCM اشاره نمود. در پژوهش حاضر از مدل گردش کلی کانادا(CanESM5) از مجموعه مدل‌های مورد استفاده در گزارش ششم هیئت بین¬المللی تغییر اقلیم (IPCC) و دو روش ریز مقیاس نمایی آماری SDSMو اصلاح اریبی(BSCD) به منظور ریز مقیاس نمایی حداقل و حداکثر دما و برای پیش آگاهی از میزان تغییرات این پارامتر هادر آینده از شبیه¬سازی آن ها طبق دو سناریوی SSP2-4.5 وSSP5-8.5 برای دوره 2055-2025 استفاده شده است. نتایج نشان داد مدل SDSM عملکرد بهتری نسبت به روش BCSD در شبیه¬سازی دماهای حداقل و حداکثر دارد. مقایسه تغییرات سالانه حداقل و حداکثردما نشان داد که حداقل دمای سالانه دردوره آتی طبق هردوسناریونسبت به دوره پایه (2020-1990) افزایش می یابد. همچنین دمای حداکثر و میانگین حداقل دمای ماهانه در تمام ماهها در بیشتر سال¬ها در دوره آتی نسبت به دوره پایه افزایش می یابد.