بررسی بازده تولید مثلی میش های بلوچی، مغانی و افشاری با استفاده از روش تلقیح مصنوعی به همراه همزمان سازی فحلی

Abstract

این آزمایش به منظور بررسی عملکرد تولیدمثلی میش های نژاد بلوچی، نژاد مغانی و نژاد افشاری با استفاده از روش تلقیح مصنوعی به همراه همزمان سازی فحلی در قالب طرح کاملا" تصادفی با 3 تیمار30 رأسی انجام شد. تعداد 90 راس میش با میانگین وزنی مشابه به 3 گروه 30 راسی شامل: گروه 1- نژاد بلوچی 2- نژاد مغانی گروه 3- نژاد افشاری انتخاب شدند. همزمان¬سازی فحلی در فصل بهار و با سیدر انجام شد. سیدرها پس از 14 روز خارج شدند. در هنگام خروج سیدر¬ها به تمام میش¬ها به صورت عضلانی 400 واحد بین¬المللی PMSG تزریق شد. میش¬ها بعد از سیدر برداری و تزریق هورمون PMSG به محض مشاهده علائم فحلی با استفاده از روش ترانس سرویکال با اسپرم تازه تلقیح مصنوعی شدند. با توجه به نتایج سونوگرافی تخمدان بیشترین نرخ تخمک ریزی مربوط به گروه نژاد افشاری (100درصد) بود. نتایج سونوگرافی تخمدان روز 10 بعد از سیدر برداری، نشان داد که تعداد جسم زرد در نژاد افشاری بیشتر از سایر نژادها بود و اختلاف معنی¬داری مشاهده شد (P< 0.05). اثر نژادها بر تعداد فولیکول های گراف (بزرگتر از 4 میلیمتر) در زمان¬های فحلی و سیدر برداری معنی دار بود. همچنین تعداد فولیکول های گراف از زمان سیدر برداری تا فحلی به صورت معنی داری در همه گروه ها افزایش یافت (P< 0.05).