اثرات سطح و منبع مختلف روغن بر عملکرد رشد و تولیدمثلی، فاکتورهای خونی و قابلیت هضم مواد مغذی میشهای کردی

چکیده مقاله

یکی از شاخصهای مهم و مؤثر در تغذیه و افزایش بهرهوری گوسفند، سطح انرژی بهکار رفته در جیره میباشد. با هدف مطالعه بررسی اثر سطح و منبع مختلف روغن بر عملکرد تولیدی و تولیدمثلی میشهای کردی، از 56رأس میش نژاد کردی غیرآب ستن با میانگین سنی یک ساله و میانگین وزنی 41/35±2/5کیلوگرم بهمدت 60روز ( 14روز دوره عادتپذیری) در طرح کاملاً ت صادفی با هفت تیمار و ه شت تکرار ا ستفاده شد. تیمارهای آزمای شی بهترتیب شاام : -1جیره پایه بدون روغن، -2جیره پایه حاوی دو درصاد روغن آفتابگردان، -3جیره پایه حاوی دو درصاد روغن کانولا، -4جیره پایه حاوی دو درصد پیه، -5جیره پایه حاوی چهار درصد روغن آفتابگردان، -6جیره پایه حاوی چهار درصد روغن کانولا و -7جیره پایه حاوی چهار درصد پیه بود. مقدار خوراک مصرفی بهصورت روزانه و افزایش وزن در ک دوره محاسبه و ثبت شد. فراسنجههای خونی شام کلسترول، تریگلیسرید، گلوگز و آلبومین در هفته پایانی آزمایش اندازهگیری شاد. بعد از زایش نیز فراسانجههای تولیدمثلی نظیر نرخ برهزایی، دوقلوزایی، مردهزایی و آبساتنی محا سبه گردید. نتایج نشان داد، بیشترین نرخ آبستنی (100درصد،) برهزایی ( 125درصد) مربوط به میشهای دریافتکننده جیرههای دارای دو درصد روغن پیه و چهار درصد روغن آفتابگردان بود. بیشترین افزایش وزن بدن و بهترین (کمترین) ضریب تبدی خوراک در میشهای مصرفکننده جیره دارای دو درصد روغن آفتابگردان بود که تفاوت معنیداری با گروه شاهد دا شت. ولی با سایر گروهها این اختلاف غیر معنیدار بود. غلطت تریگلیسیرید، غلظت پروتئین ک پلاساما و آلبومین پلاساما تحت تیثیر منابع روغن و چربی در جیرهها قرار نگرفت و هیچگونه تفاوت معنیداری بین جیرهها مشااهده نشاد. میانگین ضرایب قابلیت ه ضم ظاهری ماده خ شک، چربی خام و ماده آلی مواد مغذی بین تیمارها، تفاوت معنیداری وجود دا شت. بهطور کلی، نتایج این تحقیق نشان داد که بین دو و چهار درصد روغنهای ا ستفاده شده در جیره تفاوت معنیدا ی وجود ندا شت و بهمنظور کاهش نرخ هزینه های مصرفی میزان دو درصد در جیره پیشنهاد میگردد