رویکرد احتیاطی، جامعه در مخاطره و بازافرینی مدیریت خطر با تاکید بر استان سیستان و بلوچستان

Abstract

اصل احتیاط به عنوان یک سیاست برای رسیدگی به نگرانی های خطر و ایمنی به شدت مورد بحث است. معمولاً ادعا می شود که این اصل فلج کننده، غیرعلمی است و فرهنگ ترس غیرمنطقی را در جامعه ترویج می کند. ادبیات خطر و ایمنی شامل رویکردهای قابل توجهی است که از چنین ادعاهایی پشتیبانی می کند، اما همچنین استدلال هایی را پشتوانه این اصل قرار می دهد. این پژوهش به بررسی رویکرد احتیاطی در بعد مخاطرات چندگانه استان سیستان و بلوچستان به عنوان یک جامعه در مخاطره می پردازد. اصل احتیاط تنها زمانی مرتبط است که عدم قطعیت ها و خطرات قابل توجه و علمی باشند. سردرگمی به وجود می‌آید، زیرا این اصل با ایده اصلی مدیریت ریسک ترکیب می‌شود تا به عدم قطعیت‌ها وزن داده شود تا با احتیاط ریسک شود. اگر به درستی درک و اجرا شود، اصل احتیاط را می توان با تجزیه و تحلیل تصمیم و سایر روش های علمی در استان به عنوان یک رویکرد احتیاطی بین دستگاههای اجرای و ذینفعان جامعه هماهنگ کرد. رویکرد احتیاطی، مفهوم جامعه در مخاطره و بازآفرینی مدیریت خطر در زمینه سیلاب در استان سیستان و بلوچستان را می‌توان از منظر مدیریت بحران و کاهش ریسک بلایای طبیعی بررسی کرد. این مفاهیم به‌ویژه در منطقه‌ای مانند سیستان و بلوچستان که به دلیل ویژگی‌های جغرافیایی، اقلیمی و اجتماعی-اقتصادی در برابر سیلاب آسیب‌پذیر است، اهمیت ویژه‌ای دارند.