به سوی نظریه اقتضایی توسعه جوامع روستایی بر مبنای الگوی کرافت مورد: شهرستان کرمانشاه

Abstract

متأثر از سهم قابل توجه نواحی روستایی در توسعه و به علت ناکامی این جوامع در نیل به عملکرد مطلوب در توسعه صنایع دستی، سنتی و کوچک که انتقال تکنولوژیهای ساده را در بطن فرایند توسعه امکانپذیر میسازند، ضرورت تغییر و تحول و داشتن برنامهای آگاهانه و خردمندانه برای توسعه، به اقتضای تفاوت بخشهای مختلف جغرافیایی، سطوح تکنولوژیکی و وسعت بازار، از اهمیت بیبدیلی برخوردار است؛ بطوریکه توجه به این امر، از ارکان اصلی مدیریت جوامع روستایی در عصر پسا توسعه محسوب میگردد. بدینمنظور، مقاله حاضر با هدف "بررسی چگونگی مدیریت توسعه جوامع روستایی بر مبنای الگوی اقتضایی کرافت" در نواحی روستایی شهرستان کرمانشاه به بررسی این مهم پرداخت. این پژوهش به روش توصیفی ـ تحلیلی و از نوع کاربردی است. جامعه آماری پژوهش را 34 تولید کننده، تولیدات محلی که دارای سابق خاص )عمده فعالیت آنها مربوط به صنایع دستی و قالیبافی( در شهرستان بودند و به صورت خانوادگی اداره میشدند )با توجه به الگوی کرافت(، از بین 44 روستای کارآفرین شهرستان کرمانشاه به روش تمام شماری انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از روشهای میدانی و پرسشنامهای استفاده شد که پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ برای متغیر توسعه جوامع روستایی، 72/0 محاسبه شد که بیانگر مناسب بودن ابزار پژوهش بود. برای سازماندهی و استخراج متغیرها در مدل مفهومی از الگوی اقتضایی کرافت استفاه شد و برای تجزیه و تحلیل دادهها از روشهای آماری )همبستگی، رگرسیون و تحلیل مسیر( برای تبیین علّی اثرات مدیریت توسعه جوامع روستایی بر سطوح تکنولوژی و وسعت بازار استفاده شد. نتایج نشان داد، همبستگی قوی بین متغیرهای )فرایند، عملکرد، فرهنگ، مقتضیان محیطی و ساختار( در سطح یک درصد خطا و 99 درصد اطمینان وجود دارد. این متغیرها در مجموع 98 درصد از تغییرات متغیر توسعه جوامع روستایی را تبیین میکنند. در این میان به ترتیب متغیرهای فرهنگ و فرایند )وجود نهادهای مدنی( دارای بیشترین اثرات علّی بر توسعه جوامع روستایی بر مبنای فعالیتهای سنتی و صنایع دستی بودند