مروری تحلیلی بر مدیریت تغذیه ای زعفران

چکیده مقاله

فراهمی مطلوب عناصر غذایی از عوامل مهم در بهبود کمیت و کیفیت کلالة زعفران است. تصمیم¬گیری صحیح در خصوص مدیریت تغذیه¬ایِ زعفران مستلزم انجام آزمایش خاک و بافت گیاهی جهت آگاهی از میزان عناصر غذایی موجود در خاک و گیاه است. توسعة نه چندان زیاد اندام هوایی این گیاه به معنای نیاز غذایی کم نمی¬باشد، زیرا بخش زیادی از زیست¬تودة زعفران در درون خاک و در ساختمان بنه¬ها وجود دارد. مثلاً تکثیر بنه¬ها در اولین فصل رشد زعفران (در تراکم کاشت 70 تا 100 بنه در مترمربع) نیازمند حدود 75 تا 90 کیلوگرم در هکتار نیتروژن می¬باشد. با توجه به ضرورت تولید ارگانیک زعفران، توصیة اکید بر تأمین نیاز تغذیه¬ای گیاه از طریق مصرف کودهای آلی، کودهای زیستی و کودهای معدنیِ طبیعی و اجتناب از مصرف کودهای شیمیایی می¬باشد. افزایش مادة آلی خاک مزرعه (حداقل 1 تا 5/1 درصد)، خصوصاً از طریق مصرف کودهای آلی از نکات کلیدی در جهت بهبود رشد و عملکرد زعفران است. کودهای آلی (کمپوست، ورمی¬کمپوست و کود دامی) در کنار تأمین متناسب و تدریجی تمامی عناصر غذایی مورد نیاز گیاه، موجب اصلاح خصوصیات فیزیکی خاک و افزایش محتوای رطوبتی خاک نیز می¬شوند که نتیجة آن کمک به بهبود رشد بنه¬های دختری می¬باشد. اثرات مثبت مصرف اسید هیومیک، کودهای آلی گرانوله، عصاره جلبک دریایی و اسیدهای آمینه نیز به عنوان مکمل¬های غذایی در مزرعة زعفران مفید ارزیابی می¬شود. در این مقاله ضمن توجه به حد مناسب عناصر غذایی پرمصرف، برخی نکات کلیدی در تغذیة زعفران با دیدگاهی تحلیلی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.